رابطه ي شيوه‌هاي فرزندپروري و تاب‌آوري با شادكامي دانش‌آموزان

Relationship of Parenting Styles with Resiliency and Happiness of Students

زمينه: شيوه فرزندپروري، ‌عاملي تعيين‌كننده و اثرگذار است كه نقش مهمي را در آسيب‌شناسي رواني و رشد كودكان ايفا مي‌كند و كيفيت رابطه والد-كودك اثر معناداري روي عزت‌نفس، شادكامي و بهزيستي افراد دارد. هدف: هدف اين پژوهش، تعيين رابطه بين شيوه‌هاي فرزندپروري با تاب‌آوري و شادكامي دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اسلام‌شهر بود كه در سال تحصيلي 1391-1392 مشغول به تحصيل بودند. نمونه نهايي پژوهش 386 نفر از دانش‌آموزان بود (193 دختر، 193 پسر) كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي فرزندپروري بامريند، مقياس تاب‌آوري كانر و ديويدسون و آزمون شادكامي آكسفورد استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش نيز با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون انجام شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين شيوه فرزندپروري استبدادي والدين با شادكامي و تاب‌آوري دانش‌آموزان رابطه منفي و معنادار وجود دارد. همچنين بين شيوه فرزندپروري آزاد منشانه با شادكامي فرزندان رابطه مثبت و معنادار وجود داشت؛ ولي شيوه فرزندپروري آزادمنشانه با تاب‌آوري رابطه معنادار نداشت. همچنين بين شيوه فرزندپروري مقتدرانه با شادكامي و تاب‌آوري دانش‌آموزان رابطه معنادار وجود داشت. نتيجه‌گيري: در مجموع، نتايج تحقيق نشان داد كه شيوه فرزندپروري استبدادي به طور منفي شادكامي و تاب‌آوري را در دانش‌آموزان پيش‌بيني مي‌كند. همچنين شيوه فرزندپروري آزاد منشانه و مقتدرانه مي‌تواند به طور مثبت شادكامي را در دانش‌آموزان تبيين كند. ولي شيوه فرزندپروري مقتدرانه به طور قوي‌تري مي‌تواند شادكامي و تاب‌آوري را در دانش‌آموزان پيش‌بيني كند.

Parenting styles is a determining and effective factor that has an important role in psychopathology and child development. Quality of parent-child relationship has significant effects on self-esteem and mental health of children. The aim of this study was to determine the relationship among parenting styles with resiliency and happiness of students. Research method in this study was correlation. The study population was all of students (male-female) of Islam Shahr that were studying in 2012. The final sample of research was 386 students (193 girls-193 boys) who were selected by multistage cluster sampling. For data gathering Baumrind parenting styles questionnaire, Oxford happiness test and Connor Davidson resilience scale were used. Also for data analysis Pearson correlation test and regression analysis were used. The results showed that there is a negative significant relationship between authoritarian parenting style and resiliency and happiness in students. In addition, there is a positive significant relationship between permissive parenting styles and happiness of students. But permissive parenting style was not significantly related to resiliency. Also there was a relation among authoritative parenting style with happiness and resilience of the students. Totally, results indicated that authoritarian parenting style can predict resiliency and happiness negatively in students. Also permissive and authoritative parenting styles positively predict happiness in students. But, authoritative parenting style can predict resiliency and happiness more strongly in students.