تاثير آموزش و پرورش پيش دبستاني بر مبناي برنامه ريزي چند بعدي بر رشد مهارت‌هاي اجتماعي كودكان پيش دبستاني

An Investigation into the Influence of Multidimensional Curriculum-based Preschool Education on the Development of Social Skills in Preschool Children

اهميت آموزش و پرورش پيش از دبستان در دوران كودكي در كيفيت بخشي به زندگي كودكان و تاثير آن بر سال هاي تحصيل و پس از آن واضح و مبرهن بوده و در پژوهش هاي بسياري نيز به اثبات رسيده است . آنچه ضروري است ك بيشتر به آن پرداخته شود، كيفيت اين آموزش ها است. آموزش هاي متداول براي دوره (آمادگي/پيش از دبستان) در جامعه امروزمان، كمتر از برنامه، رويكرد و روشي خاص برآمده اند و در مواردي معدود هم اگر روشي را پي گرفته اند، كامل اجرا نشده و بيشتر دربرگيرنده فعاليت هاي پراكنده اي، تابع سليقه، شرايط بوده و در يك جمع بندي، به طور غالب، موضوع/محتوي/بزرگسال محور هستند. اين مقاله برگرفته از تجربه نگارنده در برخورداري از آموزش هاي برنامه ريزي چندبعدي در دوره كارشناسي، شركت دركارگاههاي اين برنامه ريزي ، مطالعه پژ وهش هاي انجام شده در بررسي برنامه ريزي چندبعدي از جنيه هاي مختلف و انجام پژوهش بررسي تأثير آموزش و پرورش پيش دبستاني بر مبناي برنامه ريزي چند بعدي بر رشد مهارت‌هاي اجتماعي كودكان (يكي از كليدي ترين مهارت ها در عصر اطلاعات و ارتباطات) پيش‌دبستاني است. ابزار پژوهش، آزمون مهارت‌هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990)، هنجاريابي شده توسط بهشته ابدي (1387) و روش آن نيمه آزمايشي بود. نتايج نشانگر تفاوت معنادار بين نمرات گروه آزمايش و كنترل در هر سه مولفه‌ي مهارت‌هاي اجتماعي و نشانگري از تأثير مثبت آموزش و پرورش پيش دبستاني بر مبناي برنامه ريزي چند بعدي بر رشد مهارت‌هاي اجتماعي كودكان در مقايسه با ساير روش هاي متداول است

The importance of childhood preschool education in qualifying children lives, their future educational performance, and post-education years is well documented. Yet, what demands more attention is the quality of the education children receive. In the context of Iran, it has been less the case that educational practices tailored to preschool levels are grounded in an explicit rationale. Even, in cases where a specific approach has been adopted, it has fallen prey to a comprehensive implementation and its realization has been a function of individual favors, conditions, and facilities. Overall, thematically speaking, it can be arguably claimed that present approaches are adult-oriented. Originally, the present work has evolved from hands-on experiences of the researcher with multidimensional planning plans during BA course, participation in related workshops, extensive study of relevant literature on the issue, and exploration of the impact of multidimensional curriculum-based pre-school education on flourishing social skills (as one of the key skills in our information and communication boom time) of pre-school children. The study was causal-comparative in design and Elliot and Garsham’s (1990) (SSRS) was used to collect data. The test has been normalized in the context of Iran by Beheshteh Abadi (1387). According to the findings of the study, there was a statistically significant difference between the control and experimental groups on the three social skill components of the test, suggesting the positive effect of multidimensional curriculum-based pre-school education on the development of children’s social skills in comparison to other prevalent procedures.