اثربخشي بازي‌ درماني بي‌رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري كودكان پيش‌دبستاني

The effectiveness of non-directive play therapy in reduction behavioral disorders in preschool children

اختلال رفتاري دركودكي موضوع بسيار مهمي است كه مي‌تواند زمينه‌ساز اختلالات در سنين بزرگسالي باشد. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثربخشي بازي‌درماني بي‌رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري كودكان پيش‌دبستاني بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش-آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، كليه كودكان پيش‌دبستاني داراي اختلال رفتاري در شهر كرمانشاه بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 20 كودك با استفاده از پرسشنامه اختلال رفتاري كودكان پيش‌دبستاني شهيم و يوسفي (1378) انتخاب شدند و به روش تصادفي ساده در دو گروه آزمايش(10 نفر) و كنترل(10 نفر) جايگزين شدند. 8 جلسه بازي‌‌درماني بي-رهنمود به روش كداسن و شفر (2001) براي گروه آزمايش اجرا شد. در حالي‌كه گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. در پايان مداخله، هر دو گروه مجدداً با آزمون‌ مذكور مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بازي‌درماني بي‌رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري كوكان پيش‌دبستاني مؤثر بود (0/001>P). بنابراين توصيه مي‌شود كه والدين، مربيان و كارشناسان آموزشي براي كاستن از رفتارهاي مشكل‌آفرين كودكان از اين شيوه آموزشي و درماني بهره ببرند. همچنين پيشنهاد مي‌شود كه درمانگران و متخصصان كودك در كنار درمان‌هاي پزشكي، از مداخلات بازي‌درماني در كاهش مشكلات رفتاري كودكان استفاده كنند.

Behavioral disorder in childhood is a very important topic that can underlie the disorders in Adulthood. The present study aim to study the effectiveness of non-directive play therapy in reduction behavioral disorders in preschool children. The study was a semi-experimental design with pre-posttest design with control group. The study sample was all preschool children with behavioral disorders in Kermanshah, that with available sampling method 20 children with behavioral disorders were selected by using a questionnaire of behavioral disorders of preschool children of Shahim & Yousefi (1999). and randomly into two groups: experimental (n=10) and control (n=10) were replaced. 8 sessions of non-directive play therapy with Kaduson & Schaefer (2001) method was administered to experimental group, While the control group did not receive the intervention, At the end of the intervention, both groups were evaluated again by the test .The data were analyzed using analysis of covariance. The results showed that the non-directive play therapy was effective in reduction behavioral problems in preschool children