باورهاي هوشي و اشتياق تحصيلي : نقش واسطه‌گر شناخت اجتماعي

Intelligence Beliefs and Academic Engagement: Mediating Role of Social Cognition

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه­ گر شناخت اجتماعي در ارتباط ميان باور­هاي هوشي و اشتياق تحصيلي بود. روش پژوهش از نوع تحقيقات توصيفي و طرح همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر شيراز در سال تحصيلي 95-96 تشكيل مي­دادند كه از اين ميان تعداد 300 نفر (174 دختر و 126 پسر) به روش نمونه ­گيري خوشه ­اي انتخاب شدند. براي جمع­آوري داده ­ها از پرسشنامه­ هاي شناخت اجتماعي، اشتياق تحصيلي و باور­هاي هوشي و براي تجزيه‌وتحليل داده ­ها از روش­هاي ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تحليل مسير استفاده شد. نتايج جدول ماتريس همبستگي نشان داد كه بين تمام متغيرهاي پژوهش حاضر كه شامل ابعاد شناخت اجتماعي، اشتياق تحصيلي و باور­هاي هوشي بود همبستگي معناداري در سطح 0/01>P وجود دارد. باور افزايشي هوش داراي اثرات مستقيم بر ابعاد انرژي و شيفتگي تحصيلي بود اما باور ذاتي هوش بر هيچ‌كدام از متغيرهاي پژوهش تأثير معناداري نداشت. در ادامه نتايج تحليل مسير حاكي از معناداري نقش واسطه ­اي شناخت اجتماعي در رابطۀ ميان باور­هاي هوشي و اشتياق تحصيلي بود. به‌طوركلي مي­توان نتيجه گرفت كه شناخت اجتماعي و باور­هاي هوشي دو مورد از عوامل اصلي براي بررسي اشتياق تحصيلي است.

The aim of this study was to investigate the mediating role of social cognition in the relationship between intelligence beliefs and academic engagement. The method of present study was descriptive and correlational research. The statistical population comprised all students in Shiraz in the school year 95-96, of which, 300 (174 female and 126 male) samples were selected by cluster sampling. Data were gathered by social cognition questionnaire, academic engagement questionnaire and intelligence beliefs questionnaire. The methods used for analyzing was Pearson correlation and path analysis. The results of the correlation matrix showed that there is a significant correlation between all variables of this study, which includes social cognition, academic engagement and intelligence beliefs in the p