طراحي و ارزيابي الگوي پيش بيني نگهداري وزن در زنان مبتلا به چاقي

Designing and evaluating weight maintenance prediction model in the obese women

هدف: چاقي يكي از مشكلات تهديدكننده سلامتي و دومين عامل عمده قابل ­پيشگيري مرگ است كه شيوع آن روبه افزايش است. شايع­ترين پيامد درمان چاقي در ميان بزرگسالان، بازگشت وزن است و اولين هدف در اين حيطه بايد جلوگيري از بازگشت وزن تدريجي باشد. پژوهش حاضر به منظور تعيين قدرت پيش‌بيني عوامل زيستي ـ رواني ـ اجتماعي در نگهداري وزن افراد مبتلا به اضافه ­وزن و چاقي صورت گرفته است. روش: به همين منظور 157 نفر از زنان چاق مراجعه ­كننده به كلينيك كاهش وزن بيمارستان سينا به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. اين افراد پرسشنامه­ هاي خودگزارش­دهي را در ابتداي ورود به درمان تكميل كردند و سپس مورد مداخله رژيم غذايي و طب ورزش قرار گرفتند. در پايان ماه ششم، وزن افراد سنجيده شد و ميزان كاهش وزن صورت گرفته ارزيابي شد. يافته ­ها: نتايج حاصل از تحليل رگرسيون گام به گام نيز نشان داد كه از ميان متغيرهاي پژوهش، متغيرهاي وزن­ذهني، نوسان وزن، اضطراب صفت، اضطراب حالت، رضايت بدني و ارزشيابي قيافه از قدرت پيش­بيني بيشتري در تبيين واريانس نگهداري وزن برخوردارند و در مجموع توانستند 37% از توفيق نگهداري وزن را تبيين كنند. نتيجه­ گيري: براساس پژوهش حاضر مي­توان نتيجه گرفت كه نگهداري وزن با وزن ذهني، نوسان وزن، اضطراب حالت و رضايت بدني، رابطه مثبت معنادار و با اضطراب صفت و ارزشيابي قيافه، رابطه منفي معنادار دارد. بنابراين، ضروري است تا در مداخلات باليني درمان چاقي، برنامه ­ريزي لازم براي مداخله در سطوح شناختي و نيز هيجاني صورت گيرد.

Objective: Obesity is one of the health threatening problems and the second preventable mortality factor, the prevalence of which is increasing. The most frequent consequence of obesity treatment among adults is weight regain; so, preventing gradual weight regain should be the first goal in this case. The present study aims at determining the predictive power of biological, psychological and social factors in maintaining weight in the overweight and the obese. Method: Therefore, 157 obese women referred to Sina Hospital Obesity Clinic were selected by purposeful sampling method. The subjects filled out the self-report questionnaires at the beginning of the study. Then, they underwent diet and sport medicine interventions. At the end of the sixth month, weight of the subjects was measured and the weight loss was studied. Results: Results obtained from stepwise regression analysis indicated that among the studied variables of the research, subjective weight (SW), weight cycling, state and trait anxiety, body areas satisfaction (BAS) and appearance evaluation (AE) have more predictive power in explaining weight maintenance variance and could explain successful weight maintenance by 37%. Conclusion: The findings of the study show that weight maintenance has a positive meaningful relationship with subjective weight (SW), weight cycling, state anxiety and body areas satisfaction (BAS); also, there is a meaningful negative relationship with the said variable and trait anxiety and appearance evaluation (AE). Hence, programming for cognitive and emotional interventions is assumed necessary in clinical interventions for obesity.