اثربخشي گروه‌ درماني مبتني بر رويكرد نظريه انتخاب بر كاهش احساس تنهايي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام.اس)

The Effectiveness Group Therapy Based on Choice Theory on Loneliness Feeling in Patients with Multiple Sclerosis (MS)

مقدمه: جنبه‌هاي روان‌شناختي بيماري‌هاي مزمن، ازلحاظ بروز غيرمنتظره و كنترل­ ناپذيري علائم، موجب پديدآيي استرس‌هاي گوناگون و ايجاد هيجانات و خلق‌وخوي منفي در بيماران شده است و همين امر نظر بسياري از متخصصان را متوجه خود ساخته است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه‌درماني با تأكيد بر تئوري انتخاب بر كاهش احساس تنهايي بيماران مبتلا به MS (مولتيپل اسكلروزيس) بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل است. جامعه پژوهش شامل كليه بيماران مبتلا به MS مراجعه‌كننده به انجمن MS شهر تهران است كه ابتدا از آن‌ها پرسشنامه احساس تنهايي (UCLA) گرفته شد و از ميان كساني كه نمره متوسط به بالا در اين پرسشنامه كسب كردند 40 نفر انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفي به دو گروه 20 نفرِ آزمايش و كنترل تقسيم شدند. روش آماري اين پژوهش، تحليل كوواريانس بود كه در آن نمرات پيش‌آزمون كنترل گرديد و براي بررسي تأثير متغير مستقل نمرات پس‌آزمون مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش كاهش معناداري را در ميانگين نمره احساس تنهايي در گروه آزمايشي پس از مداخله نشان داد. (0/05>P). نتيجه‌گيري: يافته­ها نشان داد كه گروه‌درماني مبتني بر نظريه انتخاب به‌طور معني‌داري موجب كاهش احساس تنهايي گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل شد؛ بنابراين گروه‌درماني مبتني بر نظريه انتخاب مي‌تواند به‌عنوان يك شيوه درماني كارآمد در كاهش احساس تنهايي بيماران مبتلا به MS و به‌عنوان درمان كمكي براي ساير درمان‌ها مورد استفاده قرار گيرد.

Objective: Psychological aspects of chronic diseases, due to their suddrn oneset and uncontrolability of symptoms, couse varioty of stresses and negative emotion and mood in patient. This issue, have attracted many professional's attention. The aim of this study was to investigate the effectiveness of group therapy with emphasis on choice theory on reducing loneliness feeling in patients with MS (multiple sclerosis). Method: This study is semi-experimental with pretest-posttest and control group. The study population included all patients with MS referred to MS Society of Iran located in Tehran. At first the UCLA questionnaire was performed and who was scored higher than the mean of 40 was selected assigned into two experimental (20 subjects) and control groups (N=20 subjects) by random. Both groups were tested by pre-test and post-test. The data of pre-test and post-test were analyzed using descriptive and inferential statistics (analysis of covariance). Results: Findings demonstrated that the significant reduction in mean of loneliness feeling score was occurred after the intervention in the experimental group (P<0/05). Conclusion: Results showed that group therapy based on choice theory, significantly reduced loneliness feeling in the experimental group compared with the control group. So group therapy based on choice theory can be used as an effective treatment in reducing loneliness patients with MS and as adjunct therapy to other treatments used.