بررسي ارتباط بين غلظت تتراكلرواتيلن در هواي بازدم و سطوح مواجهه فردي در شاغلين خشكشويي

Relationship of Tetrachlorethylene Concentration in Exhaled Air with Personal Exposure Level among Dry Cleaning Workers

مقدمه: در شرايطي كه پايش هواي محيط كار جهت تعيين ميزان مواجهه كافي نباشد، اندازه گيري تركيبات و برخي متابوليت ها در هواي بازدمي روش كاربردي جهت پايش بيولوژيكي محسوب مي گردد. هدف از اين تحقيق، تعيين ارتباط بين غلظت تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي و ميزان مواجهه فردي در شاغلين خشكشويي ها بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي كه در سال 1396 انجام پذيرفت، علاوه بر جمع آوري نمونه هاي هواي بازدمي و مواجهه فردي 12 نفر از شاغلين، نمونه هاي هواي محيط كار خشكشويي ها نيز به طور همزمان مورد بررسي قرار گرفت. اندازه‌گيري تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي از طريق تلفيق روش هاي 1003 و 3704 NIOSH و بعد از بهينه سازي پارامترهاي تجزيه، با استفاده از دستگاه گازكروماتوگراف مجهز به آشكارساز يونش شعله‌اي (FID) انجام گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه، سطوح مواجهه فردي شاغلين بالاتر از حدود مجاز شغلي پيشنهادي (OEL-TWA‌)، و غلظت تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي نيز از شاخص بيولوژيكي مواجهه (BEI) ملي كشور بيشتر بود. نتايج مطالعه نشان داد در سطح معني داري 05/0، بين غلظت تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي و ميزان مواجهه فردي ارتباط معني داري وجود دارد (0/046=P و 0/66=r). همچنين ارتباط معني داري بين غلظت هواي محيطي با غلظت هواي بازدمي (0/003=P و 0/59=r) و سطوح مواجهه فردي (0/001=P و 0/91=r) به دست آمد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه اندازه گيري تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي، به عنوان يك نشانگر زيستي غير تهاجمي جهت ارزيابي مواجهه شغلي در خشكشويي ها داراي اعتبار كافي است. همچنين در صورت بهينه سازي شرايط تجزيه اي دستگاه GC-FID و تلفيق روش‌هاي 1003 و 3704 NIOSH مي توان غلظت تتراكلرواتيلن در هواي بازدمي را با حساسيت قابل قبولي اندازه گيري نمود.

Background and Objective: The determination of the compounds and some metabolites in exhaled air is a practical method for biological monitoring, especially when the workplace air monitoring is not sufficient to determine the exposure level. Regarding this, the aim of the present study was to determine the relationship of tetrachlorethylene concentration in exhaled air with personal exposure levels among the dry cleaning workers. Materials and Methods: This descriptive, cross-sectional study was performed in 2017. For the purpose of the study, the samples of exhaled air and personal exposure of 12 workers were collected. Additionally, the ambient air samples of dry cleaning workplace were simultaneously studied. The measurement of tetrachlorethylene in the exhaled air was performed using gas chromatograph equipped with flame ionization detector (GC-FID) through the incorporation of 1003 and 3704 NIOSH methods and optimization of the analysis parameters. Results: According to the results, the personal exposure levels were above the recommended national occupational exposure limits. Furthermore, tetrachlorethylene concentration in the exhaled air of the workers was higher than the biological exposure index. There was a significant relationship between the concentration of tetrachlorethylene in exhaled air and personal exposure levels (r=0.66, P=0.046). Additionally, the concentration of ambient air showed a significant relationship with exhaled air concentration (r=0.59, P=0.003) and personal exposure levels (r=0.91, P<0.001). Conclusion: As the findings indicated, the measurement of tetrachlorethylene in the exhaled air was a valid non-invasive biomarker for the assessment of occupational exposure in the dry cleanings. The measurement of tetrachlorethylene concentration in exhaled air can be accomplished with high sensitivity through the optimization of analytical conditions in GC-FID system and integration of 1003 and 3704 NIOSH methods.