بررسي اثربخشي درمان نوروفيدبك بر افسردگي ، اضطراب ، استرس و دردهاي شكمي بيماران مبتلا به دردهاي شكمي روان‌تني مزمن

Evaluating the Effectiveness of Neurofeedback Treatment on Depression, Anxiety, Stress and Abdominal Pain in Patients with Chronic Psychosomatic Abdominal Pains

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان نوروفيدبك بر افسردگي، اضطراب و استرس بيماران زن مبتلا به دردهاي شكمي روان‌تني مزمن كلينيكي در شيراز بود. روش: اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش تمامي زنان مبتلا به دردهاي شكمي روان‌تني مزمن بود كه ازاين‌بين نمونه‌اي به حجم 40 نفر انتخاب شدند كه ازاين‌بين، پژوهش نهايتاً با 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) انجام شد. اين افراد به‌صورت تصادفي در 2 گروه 15 نفري در دو گروه آزمايش و گروه كنترل گمارده شدند. در اين روش مداخله، گروه آزمايش تحت 10 هفته (هر هفته سه جلسه 40 دقيقه‌اي) درمان نوروفيدبك قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد و در ليست انتظار قرار گرفت. همچنين گروه‌هاي آزمايش و كنترل پرسشنامه افسردگي، اضطراب و استرس را در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون كامل كردند. براي تجزيه‌و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان نوروفيدبك بر كاهش اضطراب و افسردگي مؤثر بود (0/001>P). به‌عبارت‌ديگر 53 درصد از تغييرات افسردگي و 57 درصد از تغييرات اضطراب آزمودني‌ها به‌وسيله نوروفيدبك بود؛ اما نوروفيدبك بر استرس تأثيري نشان نداد. نتيجه‌گيري: نوروفيدبك توانست افسردگي و اضطراب زنان مبتلا به دردهاي شكمي را كاهش دهد ولي به ميزان استرس آنان تأثيري نداشت.

Introduction: The aim of this study was to investigate the effectiveness of neurofeedback treatment on depression, anxiety, stress and psychosomatic abdominal pains in patients with clinical chronic psychosomatic abdominal pains in Shiraz. Methods: This research was a quasi-experimental study with pretest-posttest control group. The study population was all women with chronic psychosomatic abdominal pains among whom, 40 patients were selected for this study; ultimately, data were analyzed with 30 patients (experimental group=15 and control group=15). Participants were randomly assigned to 2 groups consisting of 15 participants who were divided into an experimental group and a control group. In this intervention, the experimental group was treated with neurofeedback for 10 weeks (3 times a week for 40 minutes) and the control group received no intervention and was put on a waiting list. Also, experimental and control groups completed the Depression Anxiety Stress Scales-21 (DASS-21) in pre-test and post-test. Multivariate analysis of covariance was used for data analysis. Findings: The results of covariance analysis showed that neurofeedback therapy had an impact on reducing anxiety and depression (P<0.001). In other words, 53% of depression variation and 57% of anxiety variation in patients were due to neurofeedback, but neurofeedback revealed no effect on stress. Conclusion: It was concluded that neurofeedback could significantly reduce depression and anxiety, but it had no effect on stress.