انسجام اخلاقي و موازنه متأملانه گسترده

Moral coherency and wide reflective equilibrium

در دهه هاي اخير، شاهد سطحي از انسجام اخلاقي با عنوان «موازنه متاملانه گسترده» هستيم كه از درجه اعتماد بالاتري نسبت به سطح محدود انسجام اخلاقي برخوردار است، زيرا براي توجيه يك باور اخلاقي، علاوه بر انسجام آن با باورهاي اخلاقي ديگر، ضروري است آن باور اخلاقي با باورهاي غيراخلاقي مناسب و مرتبط از قبيل باورهاي روان شناختي، زيست شناختي، جامعه شناختي و انسان شناختي نيز منسجم باشد. آنچه اهميت دارد اين است كه چنين سطحي از انسجام نيز با چالش هايي مواجه بوده و نسبت به نظريه رقيب، يعني مبناگرايي اخلاقي موفق نيست. اين نوشتار مي كوشد پس از تبيين سطح گسترده انسجام اخلاقي، يعني موازنه متاملانه گسترده، اين رويكرد كلي را نقد كند. درنهايت روشن خواهد شد كه اگر تصور شود يك باور اخلاقي در موازنه متاملانه گسترده، موجه است، اما اين باور تنها به طور مسامحه اي موجه است، يعني تا اين اندازه موجه است كه فاعل دليلي معرفتي براي پذيرش يا رد آن گزاره ندارد و لذا نمي توان آن را به طور معرفتي موجه دانست.

Recently, the wide reflective equilibrium can be considered consistent with the wide moral coherentism and seen to be more reliable than the narrow moral coherency in the ethics, since to justify the moral beliefs, in addition of coherency with the other ethical beliefs, they should be coherent to the related immoral beliefs such as psychological, biological, sociological and anthropological achievements. It is important that this level of coherency faced the challenges and has not provided better explanation than the fundamentalism to justify moral belief. In this article, after explaining the moral coherentism and wide reflective equilibrium, the general approach to the moral coherencies will be criticized. Finally, it will be clear that even if assumed that a moral belief in a wide coherency is justified, but this belief is justified only neglectfully, that which is meant that the agent has no epistemic reasons to accept or reject that propositions and therefore they cannot be justified epistemologically.