ايمان گروي اعتدالي ابن حزم، طريق تحصيل باورهاي ديني

Ibn Hazm's Moderating faith; the method to gain Religious Beliefs

ابن حزم اندلسي دو رويكرد به مساله معرفت شناسي دارد. رويكرد اول مبتني بر منطق ارسطويي است و رويكرد دوم بر مباني فكري ظاهريه استوار است. تاكيد او در رويكرد اخير، بر طريق چهارم از راه هاي تحصيل معرفت است. بر اساس آن آدمي با تصديق پيامبر (ص) و ايماني كه خداوند در دل او مي آفريند، به كسب معارفي خاص نائل مي گردد. او، بر طبق روش معناشناسي اش، راه چهارم را از عبارات وحياني و باورهاي مبتني بر آن گرفته است. با مراجعه به انديشه هاي ظاهريه حزميه مشخص مي شود كه آنچه از طريق ايمان به پيامبر بدست مي آيد، مجموعه اي كامل، متناهي، مشخص و تضمين كننده سعادت آدمي است و قابل حصول از طرق ديگر نيست. باوجود اين، او وحي را نخستين منبع همه معارف به حساب نمي آورد. از نظر او باور مرتبه اي بالاتر از معرفت مي باشد و تفاوت تعداد راه هاي كسب معرفت در دو رويكرد را بايد در اين نكته جستجو كرد. اين ديدگاه او را «ايمان گروي اعتدالي» نام نهاده ايم.

Ibn Hazam Andalusian has two approaches to the epistemology. The first one is based on Aristotle's logic, and the second based on Zahereieh’s intellectual foundations. He, in the later, has emphasized on the fourth way of acquiring knowledge. Accordingly, one acquires special knowledge through the affirmation of the Prophet and the faith which God creates in the heart. According to his semantic method, he has taken the fourth path from the revelation and beliefs based on it. Referring to Zahereieh's thoughts of Ibn Hazam, it will be clear that what obtained through believing in the Prophet is complete, finite distinctive sets which guarantee human felicity that cannot be obtained by the other ways. Nevertheles, he does not consider the revelation as the first source of all knowledge. In his view, belief is higher than knowledge, and the difference in the number of ways to acquire knowledge in the two approaches should be sought at this point. This view is called “moderate faith".