بررسي امكان وجود رابطه‌اي قابل‌فهم ميان «طرح مفهومي» و «محتواي تجربي»

”A survey on possibility of an Intelligible Relation between “Conceptual Scheme” and “Empirical Content

استدلال ديويدسن عليه اعتبار تمايزِ «طرح مفهومي» و «محتواي تجربي»، يا به‌اصطلاح «جزم سوم تجربه‌گرايي» بحث‌هاي فراواني را برانگيخته است. دو ايراد كلي به ديدگاه ديويدسن از اين قرار است: 1. بر خلاف ادعاي ديويدسن، استدلال‌هاي او «اصل ايدۀ يك طرح مفهومي» را مردود نمي‌شمارد، بلكه انتقادهاي او صرفاً به برداشت خاص كواين از «طرح مفهومي» وارد است. 2. كل استدلال‌هاي ديويدسن مبتني بر آموزه‌هاي معناشناختي او است و پذيرش و رد آنها اساساً وابسته به موضعي است كه در برابر نظريۀ معناي او اتخاذ مي‌كنيم. در اين مقاله پس از بيانِ مختصر استدلال ديويدسن و دو ايراد يادشده، انتقاد تازه‌اي به استدلال ديويدسن مطرح مي‌كنيم به اين مضمون كه استدلال ديويدسن عليه تجربه‌گرايي حتي در صورت موفقيت نتيجه‌اي ضعيف‌تر از آن‌چه خود او ادعا مي‌كند به‌دست مي‌دهد. حتي اگر فرض كنيم استدلال ديويدسن صحيح است، او فقط نشان داده نظريه‌هايي كه تجربه‌گرايان تا به حال عرضه كرده‌اند نمي‌تواند نقش توجيهيِ تجربۀ حسي را تبيين كند. از اين‌جا، بر خلاف ادعاي ديويدسن، نمي‌توان نتيجه گرفت كه ارائۀ چنين تبييني علي‌الاصول ممكن نيست. به طور خاص به يكي از پاسخ‌هايي كه تجربه‌گرايان در سال‌هاي اخير ارائه كرده‌اند اشاره مي‌كنيم، كه دست كم از گزند انتقادات ضدمبناگرايانۀ ديويدسن در امان است.

Davidson’s arguments against the validity of distinction between “conceptual scheme” and “empirical content”, namely “the third dogma of empiricism”, have caused numerous debates and several objections. Two general criticisms are as follows: 1. Davidson’s arguments, contrary to his claim, do not reject “the very idea of conceptual scheme,” but his critics merely can be applied to Quinces’ specific interpretation of conceptual scheme. 2. All Davidson’s arguments are based on his semantic views, accepting and denying the arguments rely on the standpoint which has been taken about his semantic theory. In this paper, after a brief description of Davidson’s main argument and the mentioned objections, we have presented another critic implying that even if regarded Davidson’s arguments successful, he has only shown that any attempt already made by empiricists has failed to justify the epistemic role of sensual experience. Despite of his claims, it cannot lead to providing such explanation principally is impossible. Particularly, one of the recent responses made by empiricists, at least will be kept safe from his anti-foundationalist objections.