تحليل و نقد مدعاي آقا علي مدرس در اصالت وجود

The Analysis and Critique of Aqa Ali Mudarres' Claim on Principality of Existence

اصالت وجود مبناي حكمت متعاليه است و ملاصدرا در جهت استحكام بخشيدن به اين مبنا، براهين متعددي اقامه نموده است. عموم شارحان پس از وي، در مقام تبيين ديدگاه ايشان بوده اند. اما آقا علي مدرس يكي از برجستگان مكتب فلسفي تهران، ضمن التزام بر اين مبنا، در تلاش است تا به زعم خويش بحث ناتمام ملاصدرا را تمام كند. او در مسأله اصالت وجود، با طرح محل نزاع اصالت وجود و اصالت ماهيت مي ­خواهد خلأ فلسفه ملاصدرا را پر كند. همچنين، با طرح براهين نو بر اصالت وجود به دنبال استحكام بخشي به مبناي فلسفي اوست. اين مقاله ضمن طرح و تبيين ديدگاه­ هاي آقا علي مدرس در اين دو مسأله، به تحليل و نقد آن ها مي پردازد. از نتايج حاصله اين پژوهش، تنقيح افزون تر و تثبيت بيشتر جايگاه اصالت وجود به عنوان مبناي مباحث وجود شناسي در حكمت متعاليه است.

The principality of existence is the foundation of transcendental theosophy and Mulla Sadra has adduced many proofs to solidify this foundation. The majority of his commentators after him expounded his view, but Aqa Ali mudarres, one eminent scholar of Tehran school in philosophy, tries to complete Sadra's discussion, remaining faithful in this foundation. He wants to complete Sadra's philosophy by clearing the exact point of debate in the question of principality of existence or quiddity. Similarly he seeks to solidify the foundation of Sadra's philosophy by adducing new proofs for principality of existence. This paper expounds, analyses and criticizes the view points of Aqa Ali Mudarres on these two questions and lends more clearness and solidity to status of principality of existence as foundation of ontology in the transcendental theosophy.