ابعاد اخلاقي در جهت توسعه كاربردي ژن‌درماني

امروزه ژن‌درماني در راستاي بهبود سلامت انسان و درمان بيماراني كه بيماري آنها در اثر نقص كاركرد ژني است با سرعت و دقت فوق‌العاده‌اي به كمك روش‌هاي پيچيده ملكولي و در عين حال خارق‌العاده وارد شده است و راه‌هاي جديدي را براي درمان بيماراني گشوده است كه در گذشته اميدي براي بهبود آن‌ها وجود نداشت. در ژن‌درماني ابتدا ژن سالم را از افراد سالم جدا‌سازي مي‌كنند سپس ژن جدا‌شده را تكثير و در مرحله‌ي بعد به‌وسيله يك حامل به سلول‌هاي بافت موردنظر بيمار انتقال مي‌دهند كه اين حامل‌ها مي‌توانند ويروسي يا غير ويروسي باشند، آنگاه در درون سلول‌هاي بافتي كه حامل وارد مي‌شود، ژن سالم مي‌تواند با كاركرد طبيعي خود نقص مورد‌نظر را برطرف كند، اما درحال‌حاضر به دليل مشكلات خاص موجود، ژن‌درماني نتوانسته كاربرد و جايگاه واقعي خود را به‌عنوان يك روش درماني مناسب پيدا كند. در اين مقاله تلاش شده است كه با تأكيد بر اهميت ژن‌درماني در راستاي بهبود سلامت انسان، به خطرات ناشي از آن پرداخته شود و با در نظر گرفتن ابعاد اخلاقي، در جهت توسعه كاربردي آن صحبت شود.