بررسي كيفيت زندگي كاري پزشكان متخصص بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران

A survey on working life quality of specialists working in affiliated hospitals of TUMS

زمينه و هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي كيفيت زندگي كاري پزشكان متخصص بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران مي باشد. مواد و روشها: نمونه پژوهش حاضر را 400 نفر از پزشكان متخصص تشكيل مي دهند كه از روش نمونه گيري طبقه بندي تصادفي شده استفاده شده است. جهت جمع آوري داده ها، از پرسش نامه كيفيت زندگي كاري ون لار استفاده شد. داده هاي پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS از طريق آزمون هاي آماري T-test و Anova تجزيه تحليل شد. همچنين اثر همزمان متغيرهاي مستقل تعريف شده مطالعه با استفاده از روش Backward در مدل رگرسيون بررسي شد. يافته ها: ميانگين كيفيت زندگي كاري كل پزشكان متخصص بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران (WRQOL) 75/48 درصد مي باشد. كيفيت زندگي كاري پزشكان متخصص مرد از زن بيشتر است و كيفيت زندگي كاري كل پزشكان متخصصي كه ساكن تهران هستند بالاتر از پزشكان متخصصي است كه ساكن تهران نيستند كه اين تفاوتها از لحاظ آماري معني دار نمي باشد. كيفيت زندگي كاري پزشكان متخصصي كه از امكانات موجود در محل خدمت خود رضايت دارند درتمام حيطه ها بالاتر مي باشد و اين تفاوتها از لحاظ آماري معني دار مي باشد. همچنين با افزايش سابقه كاري پزشكان متخصص كيفيت زندگي كاري آنها كاهش پيدا كرده است. نتيجه گيري: كيفيت زندگي كاري پزشكان در وضعيت خوبي قرار ندارد، و مسئولين ذيربط وزارت بهداشت و مديران بيمارستاهاي مورد مطالعه بايد در جهت ارتقا كيفيت زندگي كاري آنان برنامه ها و راهكارهايي را مدنظر قرار دهند.

Background: The purpose of this study is to survey the Working Life Quality of specialists working in affiliated hospitals of Tehran University of Medical Sciences. Materials & Methods: The statistical population of this study includes 400 specialists and a cross-sectional Descriptive & analytical method has been used to gain credible results.. Van lar working life quality questionnaire was used to gather the data needed.. The data were analyzed with the SPSS software through T-test and Anova statistical tests. In addition, the simultaneous effect of independent variables in the model was evaluated using the Backward Regression Model. Results: The average total working life quality of specialists working in affiliated hospitals of Tehran university of medical sciences is estimated to be 48.75 percent. Total working life quality of male specialists is higher than the females and the index is higher in specialists resident in Tehran compared to the other ones but these differences are not significant statistically.. Working life quality of specialists which are satisfied with the facilities in their working places are higher compared to the others and these differences are significant statistically. In addition working life quality has decreased with the increase in the experience. Conclusion: Working life quality of the Specialists studied is not in a satisfying level, thus more attention and effective plans are needed from responsible authorities in the ministry of health and the managers of the hospitals studied in order to improve specialist`s working life quality