بررسي مقايسه رابطه هيجان خواهي با استرس شغلي در كاركنان فوريت هاي پزشكي و درماني شهر كرمانشاه

Comparative assessment of relationship between sensation seeking with job stress in emergency medicine workers and non emergency medicine workers

هدف: محيط شغلي يك محرك قوي براي بروز هيجان ها مي باشد و موقعيتهاي استرس زاي زيادي وجود دارد كه مي توانند سبب مشكلاتي از قبيل نارضايتي، كاهش كارآيي، ترك خدمت يا تغيير شغل شوند. اين مطالعه رابطه هيجان خواهي با استرس شغلي در كاركنان فوريت هاي پزشكي و كاركنان عادي را بررسي نموده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي60 نفر از كاركنان شاغل در فوريتهاي پزشكي به روش سرشماري و 60 نفر از كاركنان شاغل در ساير مراكز درماني از شهرهاي مرزي استان كرمانشاه به روش نمونه گيري در دسترس، انتخاب شدند. گردآوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه هاي روا و پايا شده استرس شغلي و هيجان خواهي انجام گرديد و در نهايت داده ها با استفاده ازآمار توصيفي و استنباطي تحليل شدند. نتايج: به ترتيب بيشترين ميزان استرس شغلي و بيشترين ميزان هيجان خواهي در كاركنان فوريتهاي پزشكي در حد متوسط(46/6 درصد) و حد پايين تر از متوسط(35 درصد) و در كاركنان درماني به ترتيب در حد كم(56/4 درصد) و حد پايين(40درصد) بود. در هر دو گروه، بين استرس شغلي با هيجان طلبي، تجربه طلبي و تنوع طلبي از متغير هيجان خواهي رابطه عكس و با ملال پذيري و گريز از بازداري از آن متغير، رابطه مستقيم وجود داشت. نتيجه گيري: كاركنان فوريتهاي پزشكي داراي درجات مختلف استرش شغلي مي باشند و نيازمند برنامه ريزي مناسب جهت تعديل استرس هاي محيطي و همچنين ايجاد زمينه جهت شكوفايي توانايي هاي بالقوه مي باشند.

Background: Job environment is a strong stimulus for created of emotions and there are several stressful situations which could causes dissatisfaction, low work performance, quit or job-changing. The purpose of this study is to determine the relationship between sensation seeking with job stress among emergency medicine workers and non emergency medicine workers. Methods: In this cross-sectional study, 60 emergency medicine workers chosen the census method and 60 non emergency medicine workers chosen the convenience sampling method, in border cities of KUMS, were selected for study. Data were collected by valid and reliable questionnaires of job stress and sensation seeking. Data were analyzed using descriptive and analytical statistics. Results: The most rate of job stress among emergency medicine workers was in the level of moderate (46.6percent) and in the non-emergency medicine workers was the low level (56.4percent) and the most rate of sensation seeking among emergency medicine workers was in the level of lower the moderate (35 percent) and in the non-emergency medicine workers was lower the moderate level (40 percent). There were indirect relationship between job stresses with to be thrilled, to be experienced and to be diversity of the variable of sensation seeking and there was a direct relationship between to be blues and to be scope of inhibition of the variable of sensation seeking. Conclusion: Results can be regarded managers to decrease of losses due to job stress and increase productivity, especially in emergency medicine workers across the country