مقايسه تأثيرات تزريق داخل پريتوئن بوپيواكائين، مرفين و دگزامتازون بر درد پس از جراحي سزارين الكتيو در بيهوشي عمومي

Comparing the Effects of Intraperitoneal Injection of Bupivacaine, Morphine, and Dexamethasone on Pain after Elective Caesarean Section under General Anesthesia

سابقه و هدف: درد كنترل‌نشده، مي‌تواند عوارض و مرگ‌ و مير پس از عمل سزارين را افزايش دهد. هدف از اين مطالعه، مقايسه تأثيرات تزريق داخل پريتوئن بوپيواكائين، مرفين و دگزامتازون به‌طور جداگانه بر كنترل درد پس از جراحي سزارين است. مواد و روش‌ها: با استفاده از مطالعه‌ي مداخله‌اي دوسوكور، 144 زن باردار 20 تا 45 ساله‌ي كانديد سزارين الكتيو، به‌طور تصادفي انتخاب و به چهار گروه تقسيم شدند (N=36). همه بيماران، در بيهوشي عمومي با روش مشابه قرار گرفتند. در مراحل پاياني جراحي، در گروه يك (B) 30 سي‌سي بوپيواكائين 0/25 درصد، در گروه دو (D) mg 16 دگزامتازون 30 سي‌سي رقيق شد، در گروه سه (M) mg 5 مرفين كه به 30 سي‌سي رقيق گرديد و در گروه كنترل (S) 30 سي‌سي نرمال سالين توسط جراح به داخل پريتوئن ريخته شد. پس از عمل در فاصله‌هاي زماني 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحي، درد با استفاده از مقياس ديداري درد (VAS) به شيوه امتيازدهي، از 0 تا 10 ثبت گرديد. همچنين، ميزان مصرف مسكن، علائم حياتي، شيوع تهوع و استفراغ ثبت شد. در دوره پس از عمل در بيماران با VAS بالاتر از 3، مپريدين وريدي تجويز شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري 23 SPSS و با بكارگيري آزمون ANOVA، با سطح معني‌داري كمتر از 05/0 تجزيه ‌و تحليل شدند. يافته‌ها: VAS و ميانگين مصرف مپريدين بين گروه‌هاي مورد مطالعه و گروه كنترل در ريكاوري، 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحي معنادار بود (001/0.(P< 4 و 6 ساعت بعد از خاتمه جراحي، گروه دگزامتازون (21/0±75/0، 12/0±52/0) و بوپيواكائين (35/0±86/0، 28/0±83/0) به‌ترتيب، كمترين ميزان درد را تجربه كردند. ​ استنتاج: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش حاضر، تزريق اينتراپريتونئال بوپيواكائين، مرفين و دگزامتازون، به‌طور قابل‌توجهي، درد پس از جراحي را در 6 ساعت اول بعد از جراحي سزارين، كاهش مي‌دهد

Background and purpose: Uncontrolled postoperative pain after caesarean section leads to increased complications and mortality rates. This study aimed to compare the effects of intraperitoneal administration of bupivacaine, morphine, and dexamethasone on pain after caesarean section. Materials and methods: This interventional, double-blind study was conducted in 144 pregnant women aged 20-45 years, undergoing elective caesarean section. The participants were randomly selected and divided into four groups (n=36). All patients underwent general anesthesia. During the last stage of surgery, 30 cc of bupivacaine 0.25%, 16 mg of dexamethasone (diluted to 30 cc), 5 mg of morphine (diluted to 30 cc), and 30 cc of saline were intraperitoneally administered by a surgeon in groups one (B), two (D), three (M), and control (S), respectively. Postoperative pain scores (within the range of 0-10) in the participants were recorded at two, four, and six hours after surgery using visual analog scale (VAS). Moreover, the number of analgesic medications, vital signs, and incidence of nausea and vomiting were recorded. The patients with VAS scores higher than three were administered with intravenous meperidine. Data analysis was performed in SPSS, version 23, using ANOVA test. All P-values less than 0.05 were considered statistically significant. Results: Significant differences were observed between the control group and other groups in VAS score and mean consumption of meperidine in recovery, and at two, four, and six hours after the surgery (P<0.001). At four and six hours after the surgery the participants in the dexamethasone (0.75±0.21, 0.52±0.12) and bupivacaine (0.86±0.35, 0.83±0.28) groups experienced the lowest level of pain, compared to the other groups. Conclusion: This study showed that intraperitoneal administration of intraperitoneal administration of bupivacaine, morphine, and dexamethasone significantly reduced postoperative pain during the first six hours after caesarean section.