بررسي فراواني آلودگي به سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس در بيماران HIV مثبت مراجعه‌كننده به مركز بيماريهاي مقاربتي و ايدز سنندج

The frequency of Toxoplasma and Cytomegalovirus infections in HIV-positive patients in HIV/AIDS counseling and care center in Kurdistan in 1385

چكيده زمينه و هدف: عفونتهاي سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس يكي از جدي‌ترين عفونتهاي فرصت طلب در بيماران ايدزي مي‌باشند كه علي‌رغم پيشرفتهاي جديد، همچنان چالش برانگيز هستند. اين مطالعه با هدف تعيين فراواني آلودگي به سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس در بيماران HIV مثبت مراجعه‌كننده به مركز بيماريهاي مقاربتي و ايدز سنندج و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي تحليلي (مقطعي) بود. حجم نمونه شامل كل بيماران HIV مثبت مراجعه‌كننده به مركز مشاوره بيماريهاي مقاربتي و رفتاري سنندج (64 نفر) و روش نمونه‌گيري استفاده از نمونه‌هاي در دسترس بود. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسشنامه و تست اليزا از نظر وجود و ميزان IgG و IgM ضد سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس بود. داده‌هاي بدست آمده توسط نرم افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون آماري One way ANOVA جهت داده‌هاي كمي آناليز انجام شد وجداول فراواني و فراواني نسبي نيز توصيف گرديد. يافته‌ها: در اين مطالعه 64 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند كه 98/4٪ آنها مرد بودند. ميانگين سني نمونه‌ها 6/73±32/1 سال بود. 100% بيماران داراي تست منفي IgM و تست مثبت IgG سايتومگالوويروس بودند. 10/9% بيماران نيز داري تست مثبت IgM توكسوپلاسموزيس و 46/9% بيماران داري تست مثبت IgG توكسوپلاسموزيس بودند. بين شمارش سلولهاي CD4، مدت زمان ابتلا به ايدز و سن با سطحIgG سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس رابطه معني‌داري وجود نداشت. اما بين شمارش سلولهاي CD4 با سطح IgM سايتومگالوويروس و توكسوپلاسموزيس رابطه معني‌داري ديده شد (0/05>p). بين سرولوژي مثبت IgM توكسوپلاسموزسي و سابقه نگهداري حيوان خانگي رابطه معني‌داري وجود داشت (0/019=p). نتيجه‌گيري: در اين بررسي 100٪ درصد بيماران HIV مثبت از نظر آنتي‌بادي IgM ضد سايتومگالوويروس منفي بودند كه اين وضعيت با توجه به اينكه هيچكدام از بيماران شمارش CD4 كمتر از 100 نداشتند قابل توجيه است، اما 53/1٪ درصد بيماران از نظر آنتي‌بادي ضد توكسوپلاسما منفي بودند كه اين بيماران بالقوه در معرض ابتلاء به توكسوپلاسموزيس اكتسابي حاد در ادامه بيماري خود مي‌باشند. برنامه ريزيهاي آموزشي در زمينه اين بيماريها و پيگيري مناسب از نظر پيشگيري و درمان اين عفونتها در اين بيماران توصيه مي‌گردد.

ABCTRACT Background and Aim: Cytomegalovirus (CMV) and toxoplasmosis are the most common and serious opportunistic infections in AIDS patients. Despite recent advances in the treatment of these infections, they still remain as challenging problems for physicians. The aim of this study was to determine the frequency of cytomegalovirus and toxoplasma infections in HIV-positive patients in HIV/AIDS counseling and care center in Kurdistan in 1385. Material and Methods: This was a cross-sectional descriptive, analytic study. The sample size included all accessible patients referring to Sanandaj behavioral and STD diseases consultation center (64 participants). ELISA test was performed for all individuals, IgM and IgG anti CMV and Toxoplasma titers were determined. Data were introduced into SPSS 13 Soft ware and analyzed by one way ANOVA test. Results: This study included 64 patients, 98/4% of them were male. The mean age of the patients was 32.1±6.73 years. Anti cytomegalovirus IgM was negative and anti cytomegalovirus IgG was positive in all of the patients (100%). Anti Toxoplasma IgM and anti Toxoplasma IgG were positive in 10.9% and 46.9% of the patients respectively. There was no significant relationship between the level of IgG and mean time duration of being HIV positive, age and CD4 cell count. But a significant relationship was noticed between the level of CMV and toxoplasma IgM and CD4 cell count (p<0.05). There was a significant relation between positive toxoplasmosis IgM and history of keeping a pet in house (p=0.019). Conclusion: In this study 100% of HIV positive participants were negative for anti cytomegalovirus IgM which can be explained by presence of CD4 cell count above 100 in all of the patients. But 53% of HIV positive participants had negative anti toxoplasma antibody who will be at risk of acute toxoplasmosis in their clinical course. Educational plans and regular follow up of theses patients are recommended for proper prophylaxis and treatment.