عنوان مقاله :
ميزان استفاده از كلاه ايمني و اثربخشي آن در پيشگيري از مصدوميت در موتورسيكلتسواران: مرور سيستماتيك و متاآناليز
عنوان به زبان ديگر :
Helmet Use and Its Efficacy on Preventing Motorcycle Injuries: A Systematic Review and Meta-analysis
پديد آورندگان :
كوهي، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران - دانشكده بهداشت و ايمني - كميته تحقيقات دانشجويي , سوري، حميد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران - دانشكده بهداشت و ايمني - گروه اپيدميولوژي
كليدواژه :
كلاه ايمني , آسيب به سر و گردن , متاآناليز , موتورسيكلت سواران
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: اين بررسي شواهد موجود بر روي ميزان استفاده از كلاه ايمني و تأثير آن بر مرگومير و آسيبهاي سر، مغز، صورت و گردن متعاقب تصادفات موتورسيكلت در كشورهاي مختلف را ارزيابي ميكند. مواد و روش ها: براي يافتن مطالعات مرتبط بانكهاي دادهاي PubMed، Scopus، Web of Science، SinceDirect و Embase و سايتهاي مرتبط با موضوع جستجو شد. جستجوي مطالعات، ارزيابي كيفيت و استخراج داده ها توسط دو نويسنده بصورت مستقل انجام شد. دادهها با استفاده از مدل اثر تصادفي با نرمافزار Stata 14 تجزيه و تحليلشدهاند. يافته ها: در مجموع 107 مطالعه با كيفيت متفاوت از سراسر جهان وارد مرور سيستماتيك و100 مطالعه وارد متاآناليز شدند. ميزان كلي استفاده از كلاه ايمني در موتورسيكلتسواران 63 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد، 69-56 درصد) و درسرنشينان 41 درصد (فاصله اطمينان 95 درصد، 48-33 درصد) برآورد شد. تركيب نتايج مطالعاتي كه اثربخشي استفاده از كلاه ايمني بر كاهش مرگ و آسيب به سر، صورت و گردن را با كنترل مخدوشكنندهها بررسيكرده بودند نشان دادكه كلاه ايمني خطر مرگ را 45 درصد (68/0-41/0,CI= 55/0OR=) و خطر آسيب به سر وصورت را 57 درصد(50/0-36/0 CI=، 43/0OR=) كاهش ميدهد ولي خطر آسيب به گردن را به ميزان قابلتوجهي كاهش نميدهد. استنتاج: عليرغم اثربخشي استفاده از كلاه ايمني در كاهش خطر مرگ و آسيب به سر در موتورسيكلتسواران در هنگام تصادف، ميزان استفاده از كلاه ايمني در ميان موتورسيكلتسواران كشورهاي مختلف متغير و پايين است. با اين حال، يافتهها نشان ميدهند كه افزايش ميزان استفاده از كلاه ايمني ميتواند تلاشهاي جهاني براي كاهش آسيبهاي ناشي از سوانح ترافيكي را تسهيل كند.
چكيده لاتين :
Background and purpose: This review study and meta-analysis aimed at providing evidence on helmet use and its efficacy on death and various types of head injuries caused by motorcycle crashes in different countries. Methods & Materials: Relevant databanks such as PubMed, Scopus, Web of Science, Science Direct, Embase and some relevant websites were searched for suitable studies. Two authors independently performed article selection, quality assessment and data extraction. Data analysis was done in Stata Software V14 applying random effects model. Results: Overall, 107 studies -with different qualities- were entered into the current systematic review and 100 studies were entered into our meta-analysis. Total rate of helmet use in motorcycle riders and occupants were 63% (95%CI: 56-69%) and 41% (95%CI: 33-48), respectively. The studies that examined the effectiveness of helmet use in reducing head, face and neck injuries, (while controlling the confounders) showed that wearing helmet could reduce the risk of death by 45% (OR= 0.55, 95%CI: 0.41-0.68) and the risk of head and face injuries by 57% (OR=0.43, 95% CI: 0.36-0.50). But it was found that helmet may not considerably reduce the risk of neck injury.
Conclusion: In spite of the efficacy of helmet use on reducing the rate of deaths and head injuries among motorcyclists after a traffic collision, its use is still low and varies in different countries. But, the findings suggest that more use of helmets can facilitate global efforts to reduce road traffic injuries.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران