بررسي عوامل پيش بيني كننده كاهش ناتواني در بيماران مبتلا به درد مزمن تحت درمان چندتخصصي درد

Predictive Factors of Reducing Disability in Multidisciplinary Treatment of Chronic Pain

سابقه و هدف: مطالعات اخير نشان داده‌اند كه درمان هاي چند تخصصي درد در كاهش ناتواني برخي از بيماران مبتلا به درد موثر هستند. با اين حال، نكته قابل تامل اين است كه تاثير اين نوع درمان بر روي همه بيماران مثبت نيست و تفاوت‌هاي بين فردي نقش به سزايي در پاسخ دهي افراد به اين درمان ها دارند. هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل پيشگويي كننده كاهش ناتواني در بيماران مبتلا به درد مزمن تحت درمان چندتخصصي درد مي‌باشد. مواد و روش‌ها: 249 بيمار مبتلا به درد مزمن مراجعه كننده به كلينيك درد شهر كاسل آلمان به مدت 2 هفته تحت درمان‌هاي چند تخصصي درد قرار گرفتند. پيش از شروع و سه ماه پس از اتمام درمان، فرم اطلاعات دموگرافيك، اطلاعات مرتبط با درد مانند شدت درد و ناتواني، هم چنين پرسشنامه هاي افسردگي، فاجعه انگاري و پذيرش درد توسط بيماران تكميل شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج آزمون رگرسيون چندگانه، بعد از كنترل ميزان اوليه درد، ناتواني و تغييرات ايجاد شده در ميزان درد، متغير رواني پذيرش اوليه يا بهبود آن از مهم ترين عوامل پيش بيني كننده كاهش ناتواني سه ماه پس از درمان چند تخصصي درد مي باشد. 76 درصد از تغييرات نمرات ناتواني بيمار در مرحله سه ماه پس از اتمام درمان از طريق اين مدل پيش بيني مي شد. استنتاج: نتايج مطالعه حاضر بر نقش متغيرهاي رواني در بهبود ناتواني بيماران مبتلا به درد مزمن تاكيد مي كند. از آن جا كه عدم پذيرش درد مي تواند باعث بروز مشكلات مضاعف براي بيماران مبتلا به درد مزمن گردد، لذا انجام مداخلات روان شناختي در كنار ساير درمان ها مي تواند منجر به كاهش هر چه بيش تر احساس ناتواني در بيماران گردد.

Background and purpose: Multidisciplinary treatments of chronic pain are found to be effective on reducing disability. However, the effect of this type of treatment is not positive in all patients and interpersonal differences play a significant role in responding to these treatments. We aimed to investigate the predictive factors for reduction in disability after multidisciplinary treatment of patients with chronic pain. Materials and methods: Two hundred and forty nine patients with chronic pain were followed up for three months after a 2-week multidisciplinary treatment program in Kassel Pain Center Germany. At baseline and three months later, validated tools were used to assess demographic and pain-related variables such as pain intensity. Also, the scales for disability, depression, catastrophizing, and pain acceptance were completed by the patients. Results: Greater reduction in disability was predicted by baseline pain acceptance and its improvement from pretreatment to the 3-month follow up after controlling the baseline pain intensity, disability, and change in pain intensity from pretreatment to the follow up. This model achieved a variance explanation of 76%. Conclusion: The data lend support to the importance of pain-related thoughts and emotions in long-term outcome following multidisciplinary pain treatment. Lower levels of pain acceptance can lead to problems in patients with chronic pain, so psychological interventions alongside other treatments may lead to a greater reduction of disability in these patients.