تأثير تحريك دردزا بر تعداد ضربان قلب، تنفس و SPO2 بيماران با آسيب مغزي ناشي از ضربه

Effect of Nociceptive Stimulation on Heart Rate, Respiratory Rate and SPO2 in Patients with Traumatic Brain Injury

سابقه و هدف: ارزيابي درد بيماران بخش مراقبت ويژه يك چالش است. لذا اين مطالعه با هدف تعيين تأثير تحريك دردزا بر تعداد ضربان قلب، تنفس و SPO2 بيماران با آسيب مغزي ناشي از ضربه انجام گرديده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي است. 35 بيمار با آسيب مغزي ناشي از ضربه حين دو رويه دردزا و غير دردزا مورد بررسي قرار گرفتند. تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني اين بيماران يك دقيقه قبل، حين و 15 دقيقه بعد از دو رويه فوق اندازه‌گيري و آناليز شد. يافته‌ها: ارتباط معني‌داري بين ميانگين نمرات هر سه متغير فيزيولوژيك مورد بررسي در دفعات اندازه‌گيري قبل، حين و بعد از مداخله وجود داشت. ارزش‌هاي اتاي هر سه متغيير فيزيولوژيك در گروه مداخله ( رويه دردزا) بيشتر از گروه كنترل (رويه غير دردزا) بوده است. مقايسه تغييرات اين متغيرها در دو موقعيت دردزا و غير دردزا نيز نشان دهنده وجود ارتباط معني‌دار متغيرهاي ضربان قلب و اشباع اكسيژن خون شرياني بوده است. اين رابطه براي متغير تعداد تنفس معني‌دار نبوده است (05/0p<). استنتاج: يافته‌هاي اين مطالعه حاكي از آن است كه ايجاد تحريك دردزا در بيمارن با آسيب مغزي ناشي از ضربه مي‌تواند سبب افزايش معني‌دار تعداد ضربان قلب و كاهش معني‌دار درصد اشباع اكسيژن خون شرياني گردد. لذا پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه مي‌توانند با توجه به تغييرات نشانگرهاي فيزيولوژيكي فوق به عنوان روشي مفيد و آسان براي ارزيابي اوليه درد در بيماران آسيب مغزي ناشي از ضربه استفاده نمايند.

Background and purpose: Pain assessment is a challenge in traumatic brain injury (TBI) in critical care units. Therefore, this study aimed at investigating the effect of nociceptive stimulation on heart rate, respiratory rate, and oxygen saturation (SPO2) in patients with traumatic brain injury. Materials and methods: A quasi-experimental research was conducted in 35 TBI patients, applying nociceptive and non-nociceptive procedures. Heart rate, respiratory rate, and SPO2 were measured one minute before, during, and 15 minutes after the procedures. Results: There was a significant association between the mean scores for physiological variables before, during, and after the intervention. Eta values of physiological variables in nociceptive procedure were higher than those of the non-nociceptive procedures. There were significant associations between the nociceptive procedure and heart rate and SPO2 changes. But, there was no association between nociceptive procedure and respiratory rate (P<0.05). Conclusion: Current findings suggest that painful stimulation could significantly increase heart rate and decrease SPO2 in patients with traumatic brain injury. Therefore, nurses could use these physiological markers as a convenient and easy-to-access method for initial assessment of pain in traumatic brain injury patients.