بررسي هيدروكربن‌هاي نفتي كل (TPH) و فلزات شاخص (Ni & V) در گاماروس Pontogammarus maeaoticus و رسوبات ساحلي درياي خزر، استان گيلان

سواحل جنوبي درياي خزر، از مهمترين زيستگاه‌هاي گونه گاماروسPontogammarus maeoticus است. اين زيستگاه تحت تاثير انواع آلاينده هاي پايدار مانند فلزات سنگين و هيدروكربن هاي نفتي و مشتقات آنها قرار دارد. در اين تجقيق غلظت عناصر شاخص آلاينده هاي نفتي مانند نيكل، واناديوم و هيدروكربن هاي نفتي كل (TPH) در بافت گونه مورد مطالعه و رسوبات پيرامون آن، در 5 ايستگاه واقع در سواحل استان گيلان بررسي شد. آناليز فلزات در نمونه هاي گاماروس و رسوبات با استفاده از دستگاه پلاسماي جفت شده القايي (ICP) انجام گرفت و براي آناليز تركيبات نفتي از دستگاه گاز كروماتوگرافي (GC) استفاده شد. نتايج نشان دادند كه غلظت آلاينده هاي نفتي در رسوبات از الگوي واناديوم < نيكل < هيدروكربن نفتي كل، پيروي كرده و الگوي تجمع آلاينده‌ها درگاماروس ها به صورت هيدروكربن نفتي كل < نيكل < واناديوم بوده است. نتايج بيانگر همبستگي بالا بين غلظت واناديوم و نيكل در رسوب و گاماروس بوده و نتايج به دست آمده از آناليزخوشه اي، نشان داد كه منشأ واناديوم متفاوت از TPH و نيكل است كه بيانگر وجود منبع ديگر واناديوم در منطقه مي‌باشد. غلظت واناديوم، به ويژه در ايستگاه رضوانشهر، فراتر از حد مجازRSA قرار داشت. از ميان رسوبات ايستگاه هاي مختلف، فقط ايستگاه انزلي از نظر آلودگي به هيدروكربن هاي نفتي كل در محدوده آلودگي متوسط قرار گرفت. ميزان شاخص تجمع زيستي (BSAF) براي TPH، در تمامي ايستگاه ها، بالاتر از 1 به دست آمد. بنابراين گاماروس مي‌تواند شاخص زيستي مناسبي براي TPH در منطقه باشد.