اثرات متيل پردنيزولون بر بازيابي عملكرد حركتي به دنبال قطع عصب سياتيك و پيوند داربست سلول‌زدايي‌شده در موش صحرايي

Effects of Methylprednisolone on Motor Functional Recovery after Sciatic Nerve Transection and Decellularized Scaffold Transplantation in Rats

اهداف: به‌دنبال تروماي سيستم اعصاب محيطي، تجويز عوامل ضد­التهابي يكي از استراتژي­هاي مناسب براي كنترل آسيب وارده و پيش‌برد فرآيند ترميم است. هدف مطالعه حاضر، بررسي اثرات داروي متيل‌پردنيزولون بر بهبود عملكرد حركتي و تغييرات بافتي به‌دنبال قطع عصب سياتيك و ترميم با پيوند داربست­هاي سلول­زدايي‌شده در موش صحرايي بود. مواد و روش­ ها: در اين مطالعه تجربي، 50 سر موش صحرايي نر بالغ ويستار به‌طور تصادفي به 5 گروه 10تايي تقسيم شدند؛ گروه كنترل‌منفي (قطع عصب سياتيك بدون دريافت دارو)، گروه شم (انجام عمل جراحي بدون قطع عصب با دريافت حلال دارو)، گروه‌هاي تجربي 1 و 2 (قطع عصب سياتيك و پيوند داربست با تجويز داروي متيل‌پردنيزولون با دوزهاي يك و 30ميلي‌گرم/كيلوگرم به‌صورت درون‌صفاقي) و گروه تجربي 3 (قطع عصب سياتيك و پيوند داربست با دريافت حلال دارو). آزمون‌هاي رفتاري، الكتروفيزيولوژيك و بافتي، در طول دوره آزمايش انجام شد. داده‌ها به‌كمك نرم‌افزار SPSS 16 و با آزمون‌هاي آناليز واريانس يك­طرفه و تعقيبي توكي تجزيه و تحليل شدند. يافته­ ها: سرعت روند ترميم و بهبود عملكرد حركتي در گروه­هاي تيمارشده با متيل‌پردنيزولون در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معني‌داري افزايش يافت (p<0/05). آتروفي توده عضلاني گاستروكنميوس در گروه­هاي تيمارشده با متيل‌پردنيزولون كاهش يافت. همچنين، تعداد فيبرهاي عصبي، قطر آكسون­ها و ضخامت غلاف ميلين در گروه­ هاي تيمارشده، به‌طور معني‌داري بيشتر بود (p<0/05). نتيجه‌گيري: تجويز متيل‌پردنيزولون به‌دنبال قطع عصب سياتيك و پيوند داربست سلول­زدايي‌شده، ميزان بهبود عملكرد حركتي و ترميم بافتي را افزايش مي‌دهد. بازيابي عملكرد حركتي و بافتي در دوز بالاي متيل‌پردنيزولون نسبت به دوز پايين بهتر است.

Aims Following the peripheral nervous system trauma, prescribing anti-inflammatory agents is one of the strategies to control the damage and promoting the recovery process. The aim of this study was to investigate the effects of methylprednisolone on improvement of motor function and tissue changes following sciatic nerve transection and repairing by decellularized scaffolds transplantation in rats. Materials & Methods In this experimental study, 50 adult male Wistar rats were randomly divided into 5 groups of 10; negative control group (receiving no medication with transection of the sciatic nerve), sham group (nerve-mediated surgery with solvent drug), experimental groups 1 and 2 (transection of the sciatic nerve and scaffold transplantation with 1- and 30mg/kg of methylprednisolone intraperitoneally) and experimental group 3 (transection of the sciatic nerve and scaffold transplantation with solvent drug). Behavioral, electrophysiological and tissue tests were performed during the experiment. Data were analyzed by SPSS 16 software and using one-way ANOVA and Tukey’s post hoc tests. Findings The rate of repair and improvement of motor function was increased significantly in the treated groups with methylprednisolone compared to the control group (p<0.05). Musculoskeletal atrophy of gastrocnemius was decreased in methylprednisolone treated groups. In addition, the number of neural fibers, axon diameter and thickness of myelin sheath were significantly higher in the treated groups (p<0.05). Conclusion The prescription of methylprednisolone increases the amount of motor improvement and tissue repair after the sciatic nerve transection and the decellularized scaffold transplantation. Recovery of the motor and tissue functions at high dose of methylprednisolone is better than low dose.