تأثير سيليمارين جيره غذايي در كاهش آسيب بافت آبشش قزل آلاي رنگين كمان (Oncorhynchus mykiss (Walbaum, 1792 تغذيه شده با نانو ذره اكسيد نيكل

The effect of silymarin supplementation on reducing gill pathological tissue alterations of rainbow trout Oncorhynchus mykiss (Walbaum, 1792) fed with nickel oxide nanoparticles

كاربردهاي فن آوري نانو به سرعت در حال گسترش بوده و احتمال ورود نانو مواد به منابع آبي غير قابل اجتناب است. پژوهش حاضر به منظور بررسي صدمات احتمالي ناشي از غلظت هاي مختلف نانو ذره اكسيد نيكل در جيره غذايي ماهي قزل آلاي رنگين كمان (O. mykiss) و همچنين مطالعه توانايي اين ماهي در ترميم و بازيابي فعاليت هاي زيستي خود در حضور كامل تر سيليمارين طرح ريزي شد. براي اين منظور 1200 قطعه ماهي با ميانگين وزني 0/01±3/83 گرم به صورت تصادفي در 8 تيمار با 3 تكرار تقسيم گرديدند. تيمارهاي آزمايشي شامل گروه اول به عنوان تيمار شاهد و هفت تيمار ديگر به صورت تركيبي از مقادير مختلف نانو ذره اكسيد نيكل (0، 100 و 500 ميلي گرم در كيلوگرم غذا) و سيليمارين (0 و 1 گرم در كيلوگرم غذا) تقسيم شدند. نمونه هاي بافت آبشش در دو مرحله (روز 30 و 60) جداسازي شدند. انواع آسيب هاي بافتي شامل آنوريسم (اتساع)، چسبيدگي تيغه هاي ثانويه، تجمع خون، برآمدگي اپيتليال، هيپرپلازي و بزرگ شدن سلول هاي اپيتليالي در بافت آبشش ماهيان تغذيه شده با جيره هاي حاوي نانو ذره مشاهده شد. نتايج نشان داد ماهياني كه جيره حاوي نانو ذره اكسيد نيكل و سيليمارين دريافت كرده اند در مقايسه با تيمارهايي كه فقط با جيره حاوي نانو ذره اكسيد نيكل تغذيه شدند شدت آسيب بافت آبشش كمتر است. نتيجه آن كه احتمالاً افزودن سيليمارين (يك گرم در كيلوگرم غذا) با قابليت آنتي اكسيداني خود از صدمات بافت آبشش ناشي از وجود نانو ذره اكسيد نيكل در جيره غذايي جلوگيري مي نمايد.

Application of nanotechnology is increasingly expanding and discharge of nanomaterials into aquatic ecosystems is inevitable. The present study was carried out to evaluate the pathological effects of various concentrations of nickel oxide nanoparticles in the diet of (O. mykiss) along with the ability of this species to regenerate and recover its biological activities in the presence or absence of dietary silymarin. To that end, 1200 fish (3.83±0.01g) were randomly allotted into eight distinct treatments with 3 respective replicates. Treatments included control group without any supplemental nickel oxide nanoparticle or silymarin and other experimental groups comprising various levels of dietary nickel oxide nanoparticles (0, 100 and 500 mg/kg feed) and silymarin (0 and 1 g /kg feed). Gill tissues were taken at two stages (at the end of the first and second month of the experiment). Different pathological alterations including aneurysm, fusion of secondary lamella, congestion, epithelial cells hyperplasia and epithelial lifting observed in fish fed with diets containing nanoparticles. Results showed that treatments fed with diets containing both nickel oxide nanoparticles and silymarin had lower degrees of gill tissue pathological alterations in comparison to those fed with diets which only had nanoparticles. In conclusion, silymarin supplementation protected gill tissues against dietary nanoparticle contamination due to its antioxidative activities.