بررسي اثرات صادرات غير نفتي بر كاهش شكاف درآمدي در اقتصاد ايران

Contribution of Non-oil Export on Income Gap of Iran Economy

در اين تحقيق اثر صادرات غير نفتي بر رشد اقتصادي و شكاف درآمدي ايران با شركاي صنعتي آن با استفاده از داده‌هاي سري زماني و پانلي آزمون مي‌شود. براي اين منظور، از روش حداقل مربعات معمولي و روش گشتاورهاي تعميم يافته استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد، اگر چه كل صادرات واقعي و صادرات نفتي اثري مثبت بر رشد اقتصاد ايران دارند، اما صادرات غير نفتي مانعي براي رشد اقتصادي ايران و عاملي در افزايش شكاف درآمدي است، به‌طوري‌كه با تركيب فعلي، ايران منفعتي از صادرات غير نفتي در عرصة بين المللي نخواهد برد. ساير نتايج نشان مي‌دهد كه انباشت سرماية فيزيكي و انساني و توسعة بخش مالي موتور محركي براي رشد اقتصاد ايران هستند و عاملي در كاهش شكاف درآمدي به‌شمار مي‌آيند. در مقابل، سياست‌هاي مشوق زاد و ولد و عدم تطابق بازار ارز رسمي و غير رسمي عواملي در افزايش شكاف درآمدي محسوب مي‌شوند.

In this paper, the Non-oil export's effect on economic growth and income gap across Iran and its industrial partners is tested using time series and panel data datasets. To this end, the ordinary least square (OLS) and generalized method of moment (GMM) are applied. Results show that total export and oil export have positive effect on Iran’s economic growth, but non-oil export is an obstacle for its economic growth and is a factor that increases its income gap. With Non-oil export basket, Iranian economy will not have gain from non-oil exports in international market. Other results show that physical and human accumulation and financial development are engines for Iranian economic growth and factors that decrease its income gap and vis-à-vis population growth and nonoccurrence between official and parallel exchange market increase income gap across Iran and its industrial partners.