مكان‌يابي بهينه جايگاه‌هاي سوخت‌گيري (مطالعه موردي مناطق 22 گانه شهر تهران)

(Optimal Location of Gas Stations (Case Study of Tehran Municipality

يكي از عوامل مهم سيستم حمل و نقل و ترافيك تأمين سوخت وسائل نقليه و جايگاه‌هاي تأمين آن است كه اهميت ويژه‌اي در شبكه و ساختار شهرها دارد. در اين پژوهش با درنظر گرفتن توزيع و پراكندگي فعلي جايگاه‌هاي سوخت‌گيري در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران و مقايسه آن با توزيع بهينه به‌دست آمده توسط مدل، به شناسايي مناطقي مي‌پردازيم كه با كمبود يا مازاد جايگاه روبه‌رو هستند. مدل مورد استفاده، مدل برنامه‌ريزي خطي است كه تابع هدف بر اساس معيار كمترين هزينه و توزيع متعادل تقاضا شكل گرفته است. نتايج حاصل از مدل گوياي بهينه نبودن توزيع جغرافيايي فعلي جايگاه‌ها در برخي از مناطق شهر تهران است.

One of the important factors in intercity transportation systems is providing fuel to mass volume of different vehicles. Certainly, fuel demand characteristics and layout structure of refueling facilities have considerable effects on transportation network and traffic pattern. Hence optimal location of gas stations becomes an important issue for city management. In this article we have used a linear programming model with an objective function based on minimum cost and balanced distribution of demand in 22 municipality districts of Tehran to obtain the optimal location of gas stations. Comparing the model results with present distribution of refueling stations shows that the existing layout is not optimal in some districts of Tehran.