پديد آورندگان :
دريكوند، فاطمه دانشگاه لرستان - دانشكده كشاورزي - گروه گياهپزشكي، لرستان، ايران , بازگير، عيدي دانشگاه لرستان - دانشكده كشاورزي - گروه گياهپزشكي، لرستان، ايران , درويش نيا، مصطفي دانشگاه لرستان - دانشكده كشاورزي - گروه گياهپزشكي، لرستان، ايران
كليدواژه :
زانتوموناس , باسيلوس , سودوموناس , لوبيا , كنترل بيولوژيك
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: بيماري سوختگي معمولي لوبيا با عامل (Xanthomonas axonopodis pv.phaseoli (Xap)) هر ساله در مناطق غرب كشور آسيب و زيان شديدي به اين گياه و محصول آن وارد ميسازد. اين بيماري در مناطق با آب و هواي گرم بسيار شايع است و باعث كاهش 80 درصدي محصول در مناطقي با اين آب و هوا مي‌شود. از راه‌هاي مهم و سالم براي كنترل بيماريهاي گياهي استفاده از عامل هاي زيستي (بيولوژيك) باكتريايي مانند (Pseudomonas fluorescens) و (Bacillus subtilis) ميباشد. هدف از اين پژوهش بررسي اين دو عامل زيستي عليه بيماري سوختگي معمولي لوبيا است. مواد و روش‌ها: بدين منظور درآغاز اثر بازدارندگي از رشد اين عامل هاي زيستي باكترياي روي باكتري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) در محيط آزمايشگاه روي محيط كشت Nutrient agar (NA) به مدت 24 ساعت بررسي شد. سپس تاثير اين عامل هاي زيستي در شرايط گلخانه تحت تيمارهاي (P. fluorescens) و (B. subtilis) و تركيب اين دو عامل روي گياه لوبيا آلوده به بيمارگر (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) در قالب طرح كاملا تصادفي و در چهار تكرار مورد بررسي قرار گرفت. پس از حدود سه هفته، شاخصهايي مانند وزن تر ريشه و ساقه، وزن خشك ريشه و ساقه، ارتفاع اندام هاي هوايي و زميني گياه، ميزان مقاومت گياهي و درصد نشانه ها (برابر دو نظام كددهي ICTA و روش وبستر و همكاران، براي بررسي توان كنترل‌كنندگي عامل هاي زيستي اندازه گيري شد. نتايج و بحث: نتايج نشان داد كه اين عامل هاي زيستي با تشكيل هاله اي بازدارنده در محيط كشت از رشد باكتري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) جلوگيري كردند. قطر اين هاله بازدارنده براي باكتريهاي P. fluorescens و B. subtilis به ترتيب 32/75 و 20/75 ميلي متر متغير بود. اين هاله بازدارنده نشان داد؛ عامل هاي زيستي (P. fluorescens) و (B. subtilis) در محيط كشت به ترتيب 20 و 30 درصد رشد باكتري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) را كاهش داداند. شدت نشانه هاي بيماري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) روي لوبيا در شرايط گلخانه به طور متوسط بيش از 63 درصد بود كه تيمارهاي بيولوژيك باعث كاهش اين نشانه ها و افزايش مقاومت گياهي شدند. در اين آزمايش، تيمار تركيبي دو عامل زيستي (P. fluorescens+B. subtilis) بيشترين تاثير را روي كنترل بيماري داشت و نشانه هاي بيماري سوختگي معمولي لوبيا را تا 51 درصد نسبت به شاهد آلوده كاهش داد. كه گياه لوبيا را از لحاظ ميزان آلودگي همانند رقم نيمه مقاوم نشان داد. همچنين تيمارهاي (P. fluorescens) و (B. subtilis) به ترتيب 21/74 و 15/22 درصد نشانه هاي بيماري را كاهش دادند. اين تغييرات به وجود آمده تحت تاثير اين عامل هاي زيستي روي وزن و ارتفاع گياه آلوده به باكتري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) تاثير معني داري در سطح يك درصد آماري ايجاد كرد. مشخص شده است. مشخص شد اين عامل هاي زيستي با توليد آنتي بيوتيك (پادزي) و ديگر متابوليت ثانويه (Raijmakers and Mazzola, 2012)، تاثير مستقيم بر رشد گياه، توليد اكسين و سيتوكنين گياه، تحريك سامانه مقاومت گياهي (Nejad et al., 2000; Kilian et al., 2000) مي تواند از رشد باكتريهاي بيماريزاي گياهي همانند (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) جلوگيري كند.نتيجه گيري: عامل هاي زيستي (P. fleoroscence) و (B. subtillis) تاثير زيادي در جلوگيري از رشد باكتري (Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli) دارد و ميتوان از اين عامل ها و مواد توليدي آن‌ها براي كنترل بيماري سوختگي معمولي لوبيا بهره جست.
چكيده لاتين :
Introduction: Common bacterial bean blight with the casual agent of Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli (Xap)
causes severe damage to the crop in the west of the country. The disease is prevalent in areas with warm weather,
causing up to 80% yield reduction (Lak and Dorri, 2009). One of the ways to control the plant disease is to use
bacterial biological agents such as Pseudomonas fluorescens and Bacillus subtillis. The aim of this study is to
investigate the biological agents that control common bacterial bean blight disease.
Materials and methods: First, the growth inhibitory effect of bacterial biocontrol agents against Xap was
investigated in vitro on the Nutrient Agar (NA) medium for 24 hours. Then the effect of biological agents (P.
fluorescens, B. subtilis, and the combination of them) against Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli were
evaluated in a completely randomized design in addition to four replications under greenhouse conditions. After
about three weeks, indices such as fresh root and shoot weight, dry root and shoot weight, root and stem height,
plant resistance, and the percentage of plant disease (according to the coding system ICTA and the method of
Webster et al., 1983) were measured and used to analyse the control power of the biological agents.
Results and Discussion: The results showed the biological agents prevented the growth of Xanthomonas
axonopodis pv. phaseoli by creating a zone inhibitor in the NA medium. The diameter of zone inhibition for P.
fluorescens and B. subtilis were respectively 32.75 and 20.75 mm. Zone inhibition indicated that the biological
agents P. fluorescens and B. subtilis reduced by 20% and 30% Xanthomonas axonopodis pv. Phaseoli’s growth in
the culture medium. The severity of Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli symptoms on bean plants under
greenhouse conditions were more than 63%, but the biological treatments reduced the symptoms and increased
the plant’s strength. In this study, the combination of these two biological factors’ treatment )P. fluorescens + B.
subtillis) had the greatest biocontrol effects on the disease and reduced bean common bacterial blight symptoms
up to 51% compared to the control. They converted the plant from susceptible to moderately resistant. Singular
treatments of P. fluorescens and B. subtilis reduced symptoms up to 21.74% and 15.22% respectively. These
changes in the weight and height of the plants infected by the biological agents Xanthomonas axonopodis pv.
phaseoli had a significant effect on the one-percent significance level. It has been found that these biological agents
can prevent the growth of plant pathogenic bacteria such as Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli by the
production of antibiotics, secondary metabolite (Raijmakers and Mazzola, 2012), direct impact on plant growth,
production of auxin and cytokinin, and stimulation of plant resistance (Nejad et al., 2000; Kilian et al., 2000).
Conclusion: These biological agents, such as P. fluorescens and B. subtilis, had a significant impact in preventing
the growth of Xanthomonas axonopodis pv. phaseoli. Thus, we could use these biological agents and their
materials production to control common bean blight disease.
