برآورد و مقايسه كارايي انرژي در بخش‌هاي اقتصادي ايران

Estimation and Comparison of Energy Efficiency in Iran’s Economic Sectors

انرژي يكي از اصلي‌ترين نهاده‌ها در فرآيند توليد محسوب مي‌شود و كميابي اين نهاده ارزشمند بر اهميت توجه به كارايي مصرف آن افزوده است، ضمن اين كه كارايي بالاتر انرژي به نرخ‌هاي بالاتر رشد اقتصادي مي‌انجامد. هدف اين پژوهش برآورد كارايي انرژي در بخش‌هاي چهارگانه اقتصاد ايران (كشاورزي، صنايع، حمل و نقل و خدمات) به تفكيك و به منظور افزايش دقت محاسبه و صحت نتيجه‌گيري است. كارايي مصرف انرژي در اين بخش‌ها با استفاده از روش تابع توليد مرزي تصادفي ترانسلوگ و داده‌هاي دوره 91-1373 و مبتني بر مباني نظري و شواهد تجربي برآورد مي‌شود. يافته‌ها حاكي از آن است كه نه تنها كارايي انرژي هر بخش در طول دوره مورد بررسي كاهش يافته، بلكه ميانگين كارايي انرژي كل بخش‌ها نيز روندي نزولي داشته است، هم‌چنين كارايي فني در همه بخش‌هاي اقتصادي برخلاف روند تحول كارايي انرژي، همواره در حال صعود البته با آهنگي كند بوده است. كمترين كارايي انرژي مربوط به بخش خدمات است.

Energy is one of the main inputs of production process. The scarcity of this valuable input has increased the importance of attention to its efficiency and higher energy efficiency leads to higher economic growth rates. The goal of this research is to estimate energy efficiency in quadruple sectors (agriculture, industry, transportation and services) of Iran’s economy, separately with the aim of increasing precision of calculations and improving quality of results. The efficiency of energy consumption in these four sectors is estimated with the use of a translog stochastic frontier analysis (SFA) and data for 1373-1391, based on theoretical and empirical grounds. Findings indicate that not only energy efficiency of these sectors were declined during the period considered, but the average energy efficiency of all sectors had also a declining trend. The technical efficiency in all sectors were increasing, of course slowly, in contrast to the trend of energy efficiency. The services sector has the lowest energy efficiency.