تاثيرتخصيص مجدد مخارج عمومي دولت بر رشد اقتصادي بلندمدت ايران

The Impact of Public Expenditures Reallocation on Long-Run Economic Growth in Iran

محدوديت منابع مالي دولت‌ در كشورهاي در حال توسعه، موجب شده موضوع "تخصيص بهينه مخارج عمومي دولت" از اهميتي خاص در اين كشورها برخوردار باشد. بر اين اساس، مطالعه حاضر تلاش كرده است تا با استفاده از داده‌هاي دوره زماني 1393-1359 و روش هم‌انباشتگي جوهانسن، به بررسي اثرگذاري تخصيص مجدد مخارج عمومي دولت بر رشد اقتصادي بلندمدت ايران بپردازد. يافته‌هاي اين پژوهش ضمن تاييد اثرگذاري مثبت و معنا‌دار سرمايه انساني و آزادي تجاري و تاثير متفاوت اجزا مختلف مخارج عمومي دولت بر رشد اقتصادي، نشان داد كه تخصيص مجدد منابع مالي دولت با هدف افزايش مخارج آموزشي كه از طريق كاهش در مخارج مصرفي و نظامي تامين مالي شده باشد، اثر مثبت و معنا‌داري بر رشد اقتصادي بلندمدت ايران دارد. همچنين بر اساس نتايج روابط بلندمدت برآورد شده، كاهش در مخارج مصرفي نهائي، نظامي و بهداشت و درمان، با هدف افزايش در مخارج سرمايه‌گذاري دولت، اثر مثبت و محسوسي بر رشد اقتصادي بلندمدت خواهد داشت.

The limitation of financial resources of the government in developing countries, caused these governments to consider the issue of "efficient allocation of expenditures" as a very high priorities in these countries. Accordingly, this paper examines the impact of public expenditure reallocations on economic growth in Iran. To do so, a long-run relationship between the variables has been estimated using cointegration method for the period 1980-2014. The results show that reallocation of government resources have a significant positive effect on economic growth, under the condition of raising the educational expenditure compensated by the reducing military and consumption expenditures. In addition, the findings of the paper show a reduction in consumption, military and health expenditures, in the favor of increasing government investment expenditure, have a significant and positive impact on the economic growth. Finally, the findings support a significant and positive impact of human capital and openness on economic growth.