ارتباط ثبات مالي و تمركز در نظام بانكداري ايران

The Relationship between Financial Stability and Concentration in Iran's Banking System

اين مقاله به بررسي ارتباط ثبات مالي و عوامل كلان اقتصادي( مانند نرخ رشد توليد ناخالص داخلي و تورم و ريسك نرخ ارز ) و تمركز بانكي در سيستم بانكداري ايران براي سال هاي1393- 1385مي پردازد.در اين مطالعه از شاخص هرفيندال – هيرشمن دوگان براي اندازه گيري تمركز بانكي و از نسبت مطالبات معوق بعنوان معيار معكوس اندازه گيري ثبات مالي و از نرخ تورم، نرخ رشد توليد ناخالص داخلي، نرخ سود تسهيلات بانكي و سهم بازار تسهيلات بعنوان عوامل كلان اقتصادي استفاده شده است.به منظور مطالعه رابطه تمركز بانكي و عوامل كلان اقتصادي و ثبات مالي از الگو داده‌هاي تابلويي پوياي متوازن با استفاده از روش گشتاورهاي تعميم يافته استفاده شده است.نتايج حاصل از پژوهش مؤيد تاثير معنادار متغيرهاي تمركز بانكي، نرخ تورم، نرخ رشد توليد ناخالص داخلي و نرخ سود تسهيلات و سهم بازار تسهيلات بر نسبت مطالبات معوق و در نتيجه ثبات مالي بانك‌ها است.

This paper examines the relationship between financial stability and macroeconomics variables and banking concentration in Iranian banking system for the period 1385-1393 (2006-2014). In this study, Herfindal-Hirschman index (HHI) as a concenteration index and inverted non-performing loans ratio are used to measure banking concentration and financial stability respectively. In addition, inflation rate, GDP growth rate, bank lending rate and market share are considered as macroeconomics variables. In order to estimate the relationship, a balanced dynamic panel with generalized method of moments (GMM) is used. The result indicates that the banking concentration,inflation, GDP growth rate, interest rate and market share has a statistically significant impact on non-performing loans and therefore on the Bank's financial stability.