تجزيه وتحليل گفتمان هايدگري سيداحمدفرديد

به موازات طرح پست مدرنيزم در غرب، انديشمندان مشهور و نافذي همچو سيد احمد فرديد با مطرح ساختن غرب به مثابه نمادانانيت و نفس اماره، باب منظومه فكري نوظهوري را در ايران گشودند. فرديد از منظري شرقي به غرب نگاه مي كند و غرب را به مثابه يك كل يكپارچه نفي مي كندولي هايد گر از موضع يك متفكر غربي غرب رانقد مي كند. فرديد ذات انگار است و براي غرب يك ماهيت و ذات قائل است. از نظر فرديد غرب از يونان آغاز مي شود و غربزده شدن مثل صاعقه اي است كه همه چيز را مي سوزاند. از منظر اين فيلسوف غرب ستيز، غرب زدگي يك نوع زئوس زدگي است كه در قرآن طاغوت ناميده شده است. فرديد كه همسخن با هايدگر است در پي آن است كه جهان از چنگال متافيز يك غربي و سوبژكتيويسم مترتب بر آن خلاصي يابد تا دوره پس فردا سراغ انسان آيد. دوره خداي زماني باقي و خداي پريروز و پس فردا نه خداي ديروز و امروز و فردا. دوره پريروز يعني زماني كه اينك در آن نيستيم و از سوبژكتيويسم به هستي شناسي گذر كرده ايم. ديروز وامروزو فردا هم زماني است كه موجود جاي وجود را گرفته است كه فرديد از آن تعبير به دوره ديوزدگي مي كند. مراد و منظور فرديد از طرح دوره پريروز به معني خيزش و خيز گرفتن به پريروز و دورخيز به پس فردا است. هايدگر نيز كه فرديد متاثر از آراء او هست سراسر تاريخ متا فيزيك 2500 ساله غرب را مورد تامل قرار مي دهد و مي كوشد وجود را جايگزين موجود نمايد. لازمه گذر از موجود به وجود، چنگ زدن به زباني غير از زبان متافيزيك است.دراين مقاله اين نكته مورد بحث وفحص قرارميگيردكه احمدفرديدباسازه شكني ازانديشه مارتين هايدگروبرگرفتن عناصري چون مخالفت باسوبژكتيويسم ومتافيزيك غرب ازانديشه هايدگر، با توشه گيري ازمباني اسلامي وعرفاني،متن بندي جديدي راارائه مي نمايدكه لب لباب آن نقدغرب به مثابه يك كل يكپارچه مي باشد.