ارزيابي دقت سونوگرافي و مقايسه آن با يافته هاي آسيب شناسي در بيماري هاي منتشر پارانشيم كليه

Sonographic accuracy in diffuse renal parenchymal diseases

زمينه: سونوگرافي يك روش بدون عارضه و ساده جهت تشخيص ضايعه هاي پارانشيمي كليه است. هدف: مطالعه به منظور تعيين ميزان دقت و ارزش سونوگرافي در تشخيص ضايعه هاي منتشر پارانشيم كليه انجام شد. مواد و روش ها: 100 بيمار بستري در بخش هاي كليه بيمارستان هاي شيراز در سال هاي 1376 و 1377 كه طبق معاينه هاي باليني و آزمايشگاهي مشكوك به بيماري پارانشيم كليه بودند، تحت سونوگرافي قرار گرفتند. بيماران بر اساس اكوي قشر كليه، اندازه كليه و منظره هرم كليه طبقه بندي و حداكثر 24 ساعت بعد از كليه چپ آنها نمونه برداري شد كه بر اين اساس نيز به 11 گروه آسيب هاي بافتي تقسيم شدند. مطالعه به صورت دوسو كور انجام شد و تشخيص هاي سونوگرافي و آسيب شناسي بدون اطلاع از نتايج همديگر داده شد. يافته ها: بين اكوي كليه و هرم برجسته با اسكلروز گلومرول، وجود هلال، آتروفي لوله اي، فيبروز و التهاب بينابيني رابطه معني داري وجود داشت، ولي با هيپرسلولاريته گلومرول رابطه اي وجود نداشت. سونوگرافي در تشخيص ضايعات پارانشيم كليوي داراي حساسيت 86%، ويژگي 57% و صحت 82% بود. نتيجه گيري: يافته هاي سونوگرافي در تشخيص بيماري منتشر پارانشيم كليه با بررسي بافت شناسي مطابقت دارد. اگر چه اين وسيله در تشخيص نوع آسيب بافتي دقت چنداني ندارد.

Background: Sonography is a safe and simple method for diagnosis of diffuse renal parenchymal disease. Objective: To detect the accuracy and value of sonography in presence of diffuse renal parenchymal disease. Methods: Through a double blind study, ultrasound examination was carried out in 100 patients of nephrology wards of Shiraz hospitals during 1998 to 1999. According to sonographic findings, the patients were assessed for renal size, cortical echogenicity and appearance of renal pyraminds. Transcutaneus kidney biopsy was performed within 24 hours and according to pathological findings, the patents were divided into eleven different groups. Renal specimen were examined without any sonographic information. Findings: The findings revealed statistically meaningful correlation between renal cortical echogenicity and prominency of pyramids and glomerulosclerosis, crescent formation tubular atrophy and interstitial fibrosis or inflammation but no correlation with hypercellularity renal sonography for detection of diffuse renal parenchymal disease had 86% sensitivity, 57% specificity and 82% accuracy. Conclusion: Sonography is a useful diagnostic method for diagnosis of renal parenchymal disease however, it cannot be relied on regarding the type of microscopic changes or specific histological diagnosis.