اخلاق گردشگري

انسان‌ها در ابعاد مختلف وجودي خود نيازمندي‌هاي متفاوتي دارند. توجه به اين نيازها و برآورده كردن آنها باعث سلامت انسان مي‌شود. يكي از اين نيازها كه لازم است به آن پاسخي صحيح داده شود نياز به تفريح و تجديد قواست. انسان‌ها به دليل قرار گرفتن در مسير زندگي كه به مرور حالت يكنواختي به خود مي‌گيرد، احساس كسالت و درماندگي مي‌كنند؛ از اين رو به تنوع و هيجان نيازمند است تا اين حالت از بين برود. سفر يكي از تفريحات سالمي است كه براي تجديد قوا و بازسازي روحيه بسيار كارساز است، اما اين مسأله نيز مانند تمام امور ممكن است از مسير اصلي خود خارج شده، با آفاتي روبرو شود كه به اصل سفر خدشه وارد كند. اين پژوهش در پي آن است تا از ميان منابع ديني نكات اخلاقي را كه براي سفر بيان شده بيابد تا از اين طريق نقاطي را كه اسلام بر آنها تأكيد دارد و به بهره‌مندي بيشتر از سفر منجر مي‌شود در اختيار علاقه‌مندان قرار دهد. بدين منظور مطالب به صورت تحليلي و توصيفي جمع‌آوري و تنظيم شده است. آنچه در اين ميان به صورت برجسته به چشم مي‌آيد اين است كه نكات اخلاقي مطرح شده در بعد فردي و گروهي تلاش دارد سفر را به سويي راهنمايي كند كه سلامت روحي مسافر و همسفران رعايت شده، نتايجي بهتر از لحاظ مادي و معنوي نصيب افراد شود.