خوش‌خلقي همسران و تحكيم بنيان خانواده در كلام اهل‌بيت (عليهم السلام)

مشاهده آسيب ­هايي كه در سال­هاي اخير در نهاد خانواده پديدار شده هر انسان دغدغه‌مندي را بر آن مي­دارد كه وارد عرصه شود و در حد توان خود براي رفع مشكلات قدمي بردارد. شماري از اين آسيب‌ها ناشي از تغييراتي است كه در ساختار خانواده به‌وجود آمده است. اين تغييرات عبارتند از: تغيير خانواده از گسترده به هسته ­اي، خانواده ­هاي تك والد، خانواده‌هاي هم­زيستي و درنهايت زندگي مجردي كه در بسياري از موارد با آيين و فرهنگ ايراني و اسلامي جامعۀ ما همخواني ندارد. فروپاشي خانواده‌ها، طلاق ­هاي عاطفي، روابط فرازناشويي، افزايش فرزندان بي‌سرپرست، مشكلات فرزندان طلاق و بسياري از آسيب‌هاي ديگر، پيامد اين تغييرات است كه استحكام بخشيدن به خانواده مي‌تواند از آن‌ها جلوگيري كند. مقالۀ پيش رو با شيوۀ تحليلي – توصيفي به بررسي نقش خوش‌خلقي و مؤلفه­ هاي آن در كلام اهل‌بيت(ع) به منزله پيشوايان دين مي ­پردازد. مصاديق خوش‌خلقي چون اُلفت و مهرباني، خوش‌زباني، عذرخواهي و عذرپذيري، سپاس‌گزاري از همسر، صبر و بردباري در زندگي و گذشت و خطاپوشي از مواردي است كه در اين مقاله بررسي خواهد شد.