ساكشن داخل ناي و هيپراينفلاسيون ريهها يكي از مهمترين مداخلههاي پرستاري است كه موجب تغيير تعداد ضربان و ريتم قلب و فشار سهمي اكسيژن خون شرياني (2 O a P) ميگردد. هدف: اين مطالعه به منظور تعيين اثر هيپراينفلاسيون ريهها و ساكشن داخل ناي روي تعداد ضربان و ريتم قلب و ميزان 2 O a P انجام شد. مواد و روشها: ابتدا يك دقيقه قبل از شروع پروتكل ، تعداد ضربان و ريتم قلب و ميزان 2 O a P ثبت شد. سپس با اكسيژن 100% سه بار تهويه با حجم kg ml/ 10 داده شد و بعد ساكشن داخل ناي به مدت 10 ثانيه انجام گرديد. اين عمل سه دفعه تكرار شد و ميزان 2 O a P بلافاصله ، 60 و 165 ثانيه بعد از اتمام پروتكل اندازهگيري گرديد. هر دو ساعت هيپراينفلاسيون ريهها با حجمهاي kg ml/ 14 و 18 براي همان واحد قبلي تكرار شد و تغييرات تعداد ضربان و ريتم قلب در طي مراحل مختلف پروتكل با حجمهاي مختلف يادداشت گرديد. يافتهها: تعداد ضربان قلب در حين مراحل مختلف پروتكل با حجمهاي مختلف نسبت به مرحله كنترل افزايش معنيداري را نشان داد. هيپراينفلاسيون و ساكشن موجب بروز اكستراسيستول و تاكيكاردي سينوسي گرديد. 2 O a P بلافاصله، 60 و 165 ثانيه بعد از اتمام پروتكل نسبت به مرحله كنترل، افزايش معنيداري را نشان داد. (0/05
چكيده لاتين :
ETS and LH are one of the most important nursing interventions which cause change in HR, rhythm and Pa O2. Objective: To determine the effect of LH and ETS on the above variables. Methods: Before and during each protocol, HR and rhythm, and after each protocol Pa O2 were recorded on the checklist. Findings: The results indicated that compared to the control level, there was a statistically significant increase in HR, and also immediately at 60 and 165 seconds an increase in Pa O2 (P<0.05). It was also observed that L.H and ETS caused tachycardia and extrasystol. Conclusion: L.H and ETS donot cause hypoxemia but they increase Pa O2. Sinus tachycardia and extrasytol were observed despite the absence of hypoxemia.