ارزيابي شدت نارواني هاي گفتار كودكان پيش دبستاني مبتلا به لكنت تحت دو آزمون تقليد جمله و جمله سازي الگويي

Assessment of the speech disfluencies severity in preschool children with stuttering using sentence modeling and sentence imitation tasks

زمينه و هدف: عوامل زبانشناختي مي توانند باعث كاهش يا تشديد نارواني هاي گفتاري در كودكان گردند. يكي از اين عوامل، نوع تكاليف زباني است كه به كودك ارائه مي شود. در اين مطالعه، تأثير دو نوع تكليف زباني تقليد جمله و جمله سازي الگويي بر روي شدت نارواني هاي گفتار در كودكان پيش دبستاني داراي لكنت خفيف و متوسط بررسي شده است. روش بررسي: اين پژوهش توصيفي- تحليلي مقطعي، بر روي 58 كودك داراي لكنت (29 نفر لكنت خفيف و 29 نفر لكنت متوسط) و 58 كودك داراي گفتار روان با دامنه سني 6-4 سال انجام شد. شدت نارواني گفتار توسط دو آزمون مجزا (تقليد جمله و جمله سازي الگويي) سنجيده شد و نتايج دو آزمون با هم مقايسه شد. يافته ها: شدت لكنت در دو تكليف تقليد جمله و جمله سازي الگويي در پسران داراي لكنت متوسط به ترتيب 1/26±23/79 و 1/87±29/00 و در دختران داراي لكنت متوسط، به ترتيب 1/93±25/27 و 2/32±33/18 بود. در هر دو جنس كودكان داراي لكنت خفيف و همچنين كودكان غير لكنتي، نمره شدت نارواني هاي گفتار بين دو تكليف تفاوت معني دار نداشت. نتيجه گيري: در كودكان پيش دبستاني داراي لكنت خفيف و كودكان غير لكنتي همتا، اجراي تكاليف تقليد جمله و جمله سازي الگويي باعث افزايش شدت لكنت نمي شود؛ اما در كودكان پيش دبستاني مبتلا به لكنت متوسط، اجراي تكليف جمله سازي الگويي باعث تشديد نمره شدت لكنت مي شود. پيشنهاد مي شود گفتار درمانگران جهت طراحي تكاليف زباني با سطوح دشواري متفاوت براي كودكان داراي لكنت از نتايج اين تحقيق استفاده كنند.

Background and aims: Linguistic factors can decrease or increase the children’s speech disfluencies. One of these factors is the type of linguistic tasks presented to the child. The aim of this study was to investigate the effect of two tasks of sentence imitation and sentence modeling on severity of speech disfluencies in preschool children with stuttering. Methods: This cross-sectional descriptive-analytic study performed on 58 children with stuttering (29 subjects with mild stuttering and 29 subjects with moderate stuttering) and on 58 children with fluent speech aged 4-6 years old. The severity of speech disfluencies was measured by two separate tasks (sentence imitation and sentence modeling), and the results of two tasks were compared. Results: The mean stuttering severity score in boys with moderate stuttering in two tasks of sentence imitation and sentence modeling was 23.79±1.26 & 29.00±1.87 respectively and significant difference was observed (P=0.004). The mean stuttering severity score in girls with moderate stuttering was 25.27±1.93 & 33.18±2.32 respectively and significant difference was observed (P=0.007). The score of speech disfluencies in both sexes of non-stutter children and mild stuttering had no significant difference between two tasks (P>0.05). Conclusion: In preschool children with mild stuttering and peer non-stutters, performing two tasks of sentence imitation and sentence modeling could not increase the severity of stuttering. In preschool children with moderate stuttering, doing the task of sentence modeling increased the stuttering severity score. It is suggested that speech therapists apply the findings of this study to develop linguistic tasks with various levels of difficulty for children with stuttering.