بررسي مولكولي مقاومت به متي سيلين در استافيلوكوكوس اپيدرميديس و استافيلوكوكوس ساپروفيتيكوس ايزوله شده از بيمارستان هاي آموزشي شهركرد

Molecular investigation of methicillin-resistant Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus isolated in Shahrekord training hospitals

زمينه و هدف: استافيلوكوكوس هاي كوآگولاز منفي يكي از مهم ترين عوامل عفونت هاي بيمارستاني هستند. مقاومت به متي- سيلين در اين گروه از باكتري ها مشاهده شده است. اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه مقاومت به متي سيلين به دو روش فنوتيپي و ژنوتيپي در باكتري هاي استافيلوكوكوس اپيدرميديس و استافيلوكوكوس ساپروفيتيكوس جدا شده از نمونه هاي بيمارستان هاي آموزشي شهركرد طراحي و اجرا گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي تعداد 2900 نمونه مختلف شامل خون، ادرار و غيره از بيماران بستري در بيمارستان‌ هاي هاجر (س) و آيت الله كاشاني شهركرد از آذر ماه سال 1391 تا مهر ماه سال 1392 جمع آوري شد؛ سپس با انجام آزمايشات ميكروبيولوژي، تعداد 150 ايزوله استافيلوكوكوس هاي كوآگولاز منفي انتخاب شد. در مرحله بعد به طور همزمان مقاومت فنوتيپي به روش انتشار از ديسك (Disk diffusion) و مقاومت ژنوتيپي (ژن مقاومت به متي سيلين) با روش واكنش زنجيره اي پليمراز بررسي گرديد. يافته ها: از بين 150 ايزوله مورد بررسي، در بررسي فنوتيپي 70 ايزوله (46/66 درصد با فاصله اطمينان 95 درصد برابر با 54/98-38/49 درصد) و در بررسي ژنوتيپي 64 ايزوله (42/66 درصد با فاصله اطمينان 95 درصد برابر با 51-34/63 درصد) به متي سيلين مقاوم بودند. توزيع مقاومت فنوتيپي و مقاومت ژنوتيپي در دو بيمارستان مورد مطالعه برابر بود. نتيجه گيري: نتايج ژنوتيپي نشانگر حضور ژن مقاومت به متي سيلين مي‌باشد. بررسي ژنوتيپي به كمك واكنش زنجيره پليمراز مركب، ابزاري مطمئن براي نشان دادن ميزان مقاومت به متي سيلين در استافيلوكوكوس هاي اپيدرميديس و ساپروفيتيكوس مي باشد.

Background and aims: Coagulase-negative Staphylococci is one of the most important factors for nosocomial infections. Resistance to methicillin has been observed in this group of bacteria. This study was aimed to investigate and compare resistance to methicillin using two phenotypic and genotypic methods in Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus bacteria isolated from samples in training hospitals of Shahrekord. Methods: In this analytic descriptive study, 2900 various samples including blood, urine, and etc. were collected from patients hospitalized in Hajar (PBUH) and Ayatollah Kashani hospitals of Shahrekord. Then, 150 isolates of coagulase-negative Staphylococci were selected using microbiological experiments. In the next step, phenotypic resistance was simultaneously assessed by disk diffusion and genotypic resistance [methicillin-resistant gene (mecA)] by multiplex PCR. Results: Of isolated 150 cases under study, findings showed that 46.66% of the samples (70 isolates with confidence interval of 95% equal to 38.49-54.98%) were resistant to methicillin in phenotypic analysis. Besides, in genotypic analysis 42.66% of the samples (64 isolates with confidence interval of 95% equal to 34.63-51%) had methicillin-resistant gene (mecA). Distribution of phenotypic and genotypic resistance in two hospitals under study was equal, and had no significant difference (P>0.05). Conclusion: The genotypic results indicate the presence of methicillin-resistance gene. Genotyping through PCR is a reliable tool to show the rate of methicillin-resistance in Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus.