بررسي اثربخشي آموزش گروهي حل مسأله بر رضايت زناشويي و بهبود كيفيت زندگي بيماران وابسته به مواد(افيون ها) در شهر شهركرد

examine the effectiveness of group problem solving on marital satisfaction and quality of life in Drug-dependent patients (opiates)

زمينه و هدف: با توجه به شيوع وابستگي به افيون ها و پيامدهاي فردي و اجتماعي آن، هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي آموزش گروهي حل مسئله بر رضايت زناشويي و كيفيت زندگي بيماران وابسته به مواد (افيون ها) بود. روش بررسي: اين پژوهش در دسته پژوهش ‌هاي تجربي كار آزمايي باليني قرار مي‌گيرد و طرح تحقيق آن به صورت 2 گروهي (گروه آزمايش و گروه كنترل) و شامل 3 مرحله پيش ‌آزمون، پس ‌آزمون و پيگيري (1 ماهه) بود. جامعه آماري پژوهش كليه بيماران وابسته به افيون ها در شهركرد و نمونه پژوهش نيز 40 نفر از افراد واجد ملاك ورود به پژوهش بود. ابزار گردآوري داده‌ هاي پژوهش پرسشنامه هاي كيفيت زندگي و رضايت زناشويي انريچ بود. مداخله پژوهش شامل 8 جلسه‌ آموزشي 2 ساعته بود. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش گروهي حل مسئله بر بهبود رضايت زناشويي بيماران در مرحله پس‌ آزمون (0/0001>P و 37/58=F) و پيگيري (0/0001>P و 43/17=F) و كيفيت زندگي آن ها در مرحله پس ‌آزمون (0/0001>P و 93/80=F) و پيگيري (0/0001>P و 362/49=F) در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل اثر بخش بوده است و ميزان تأثير از 0/41 تا 0/7 متفاوت بود. نتيجه گيري: نتايج در كل حاكي از اين بود كه آموزش گروهي حل مسئله كيفيت زندگي بيماران وابسته به مواد (افيون ها) را ارتقاء مي دهد و نقشي كاهنده در ميزان تعارضات زناشويي آن ها دارد؛ بنابراين آموزش گروهي حل مسئله در بهبود وضعيت خانوادگي بيماران وابسته به مواد مؤثر است.

Background and aims: According to the prevalence of opiates dependent and its individual and social outputs, the aim of this study was to examine the effectiveness of problem solving group training on marital satisfaction and quality of life in Drug-dependent patients (opiates). Methods: This research was a study in experimental category with 2 groups of experimental and control and 3 phases; pre, post and follow-up (after 1 month) test. The study population consisted of all Drug-dependent patients in Shahrekord, and the research sample was 40 persons with entrance criterion. The data collection instruments were Quality of Life, and Enrich Marital Satisfaction questionnaires. The treatment was 8 sessions with 2-hour instruction. Results: Findings indicated that group problem solving instruction on marital satisfaction in post-test (F=37.58; P<0.0001) and follow up (F=43.17; P<0.0001), and quality of life in post-test (F=93.80; P<0.0001) and follow up (F=362.49; P<0.0001) in experimental patients group, compared with control group was effectiveness, and effect size were different from 0.41 to 0.7. Conclusion: Results showed that the problem solving instruction promoting quality of life in drug-dependent patients and reducing their marital conflicts. So, the problem solving instruction is effective in improving the family situation.