نقش ابعاد اخلاقي در بهسازي تبليغ

تبليغ دين و هدايت مردم به ارزش‌هاي الهي، از اصول رسالت و سنت پيامبران و جوهره اديان توحيدي و از شاخصه‌هاي مهم دينداري پيروان انبيا به‌شمار مي‌آيد. براي بهسازي انجام اين وظيفۀ الهي شايسته است تبليغ در حوزه‌هاي مختلفي همچون «محتواي تبليغ»، «مخاطب‌شناسي» و «بايستههاي مبلّغ» بررسي شودكه البته در هر حوزه اقتضائات ويژه خود را مي‌طلبد. در اين پژوهش ابعاد اخلاقي مبلّغ در بهسازي تبليغ بررسي مي‌شود. در شرايع آسماني، تبليغ دين برپايۀ دين‌فهمى و دين‌دارى مبلّغ و آراستگي او به فضائل اخلاقي بنا شده است؛ ازاين‌رو، شناخت بايسته‌هاي مبلّغ و بهره‌گيري از فضائل اخلاقي براساس آيات قرآن و منابع ديني، براي بهبود ظرفيت‌هاي عرصۀ تبليغ و ارتقاي ابعاد اخلاقي، از ضررتهاي امر تبليغ به‌شمار مي‌رود. اگر سخن گوينده براساس باور قلبي باشد و از عمق جانش برخيزد، تأثير دعوت او به ارزش‌هاي الهي دوچندان مي‌گردد. اين پژوهش مي‌كوشد آن دسته از فضائل اخلاقي را كه پيامبران و اولياي الهي در راستاي وظيفۀ تبليغي خويش به آن آراسته بودند و نقش بسزايي در موفقيت تبليغي آنان داشت، بررسي كند و بدين‌وسيله بر كارآمدي روش‌هاي تبليغي بيفزايد.