بررسي اثر داروي كلرپرومازين بر بيماري آنسفالوميليت خود ايمن تجربي در موش هاي صحرايي نر

Evaluation of the chlorpromazine effect on experimental autoimmune encephalomyelitis in male rats

زمينه و هدف: در تحقيقات اخير به افزايش سطح دوپامين در مغز موش هاي مبتلا به آنسفالوميليت خود ايمن تجربي (EAE) اشاره شده است. همچنين مشخص شده است كه دوپامين مي تواند عملكرد سلول هاي ايمني را تنظيم كند. در اين مطالعه اثرات درماني كلرپرومازين به عنوان يك آنتاگونيست دوپامين بر روند EAE (مدل حيواني بيماري ام اس) بررسي شد، همچنين پاسخ هاي لنفوسيت هاي T كمكي مورد ارزيابي قرار گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، آنسفالوميليت خود ايمن تجربي توسط نخاع هموژنيزه شده خوكچه هندي و ادجوانت كامل فروند در موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار القاء شد. حيوانات در دو گروه 7 سري قرار گرفتند. درمان با كلرپرومازين (10 ميلي گرم بر كيلوگرم- روزانه و به صورت داخل صفاقي) از زمان بروز علائم ناتواني در گروه درماني (روز 12) آغاز گشت. گروه كنترل تنها حلال دارو (آب مقطر) را با همان برنامه دريافت نمودند. علائم باليني تا زمان كشتار موش ها يعني روز 36 روزانه ثبت گرديد. ميزان تكثير به وسيله آزمون MTT و ميزان توليد سيتوكين ‌ها به وسيله ELISA در سلول ‌هاي طحالي سنجيده شد. يافته ها: تجويز كلرپرومازين پس از بروز علائم به طور معني داري موجب تخفيف شدت علائم باليني گشت. همچنين كلرپرومازين موجب كاهش معني دار (0/01P) يافت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كلرپرومازين مي تواند سيتوكين هاي التهابي را كاهش داده و بيماري ام اس را كنترل كند.

Background and aims: Recent studies address an increase in dopamine levels in the brain of the mice with experimental autoimmune encephalomyelitis. Moreover, it is revealed that dopamine could regulate the immunity function of cells. In the present study, the therapeutic effect of chlorpromazine, as a dopamine antagonist, has been investigated on experimental autoimmune encephalomyelithis (EAE), which is a MS animal model. Furthermore. Moreover, its effects on T-helper cells responses has been evaluated. Methods: In this experimental study, EAE was induced by guinea pig spinal cord homogenate and complete Freund’s adjuvant in male Wistar rats. Animals were placed in two therapeutic groups (n=7) Treatment with chlorpromazine (10 mg/kg-daily and intrapritoneally) was initiated when the treatment group developed a disability score) day 12). The control group just received a drug solvent (distilled water) with the same schedule. Signs of disease were recorded daily until the day 36 when the rats were sacrificed. Splenocytes were tested for proliferation by MTT test and cytokine production by ELISA. Results: Chlorpromazine administration reduced the clinical features of EAE significantly after the occurrence of clinical symptoms. Moreover, Chlorpromazine inhibited the production of pro-inflammatory IL-17 (P<0.01) significantly, and simultaneously increased the levels of anti-inflammatory IL-10 (P<0.05) in treatment group compared to the control EAE rats. On the other hand, Lymphocyte proliferation significantly decreased (P<0.05) in the treatment group compared to that of the control group. Conclusion: The results of this study show that chlorpromazine can reduce the inflammatory cytokines and control MS disease.