تحليل مفهوم « دعوت ماذون » در تبليغ آموزه‌هاي ديني ، براساس دو ويژگي حق و صدق

خداوند در آيۀ 46 سورۀ احزاب، يكي از پنج هدف رسالت پيامبر اكرم(ص) را «دعوت به خداوند به اِذن وي» مي‌شمرد. مفسران در بيان معناي «اِذن» در اين آيه سخنان گونا‌گوني گفته‌اند. بسياري (مانند طبري) اِذن را به‌معناي «فرمان» دانسته‌اند. برخي (مانند زمخشري) آن را «آسان نمودن» معنا كرده‌اند و ديگران اِذن را «بعثت» دانسته‌اند. با توجه به ديگر آيات قرآن كريم و اوصاف پيامبر اكرم9در نهج‌البلاغه، معلوم مي‌شود كه دعوت پيامبر اكرم (ص) به‌سوي خداوند، از دو صفت «حق» و «صدق» برخوردار بوده است. با تحليل اين دو ويژگي آشكار مي‌شود كه دعوت مأذون آن است كه در هر چهار ركن خويش حق باشد، برپايۀ دليل شكل بگيرد (صدق اثباتي)، با واقع مطابقت داشته باشد (صدق فعلي) و داعي نيز بدان باور و التزام داشته باشد (صدق فاعلي). پس هر دعوتي كه هر سه گونه صدق را داشته باشد، از سوي خداوند «دعوت مأذون» است. بنابراين، قيد اِذن در دعوت به خدا، موجب احتراز از آسيب‌هاي تبليغ ديني همچون بدعت‌، به‌كاربردن ابزارهاي نامناسب، سخن‌گفتن بي‌دليل، دروغ‌پردازي و دعوت ديگران و واگذاردن خويشتن مي‌شود.