تحليل و بررسي ماهيت مفهوم از ديدگاه آيت‌الله بروجردي

An Analytical Study Concerning the Nature of "Connotation" from the Grand Āyatullāh Borūjerdī's Perspective

آيت‌الله بروجردي در ماهيت مفهوم، ديدگاهي بديع دارد: اولاً، مفهوم را برخلاف منطوق كه ناشي از وضع الفاظ و سايه‌سار آن است، ناشي از دلالت فعل متكلم مبني بر اخذ قيدي در كلام خود مي‌داند. ازاين‌رو مفهوم را تحت اصول عقلايي كه در افعال اختياري جريان دارد، قرار مي‌دهد. ثانياً، نزاع اصولي در آن را نزاعي كبروي مي‌شمرد. ثالثاً، اين نظر خود را به اصوليان پيشين نسبت مي‌دهد و براساس آن شيخ انصاري و اصولي‌هاي پس از او را مورد نقد قرار مي‌دهد. هرسه محور ديدگاه ايشان دراين مقاله نقد و بررسي شده است. در ضمن اين بررسي، نظريه استعمال الفاظ در اصول فقه، با نظريه افعال گفتاري در فلسفه زبان، مقايسه شده است.توجه ايشان به جنبه رفتاري استعمال الفاظ دستمايه اين مقايسه قرار گرفته است.

Āyatullāh Borūjerdī has an exquisite viewpoint regarding the nature of Connotation: firstly, Āyatullāh Borūjerdī holds that Connotation – unlike Enunciation which is strictly dependent on the invention – is comprehended from the implications caused by the conditions of the speech. Hence, he subcategorizes the Connotation under the rational principles which run in volitional acts. Secondly, he reckons the Uṣūlī's dispute here a major dispute. Thirdly, he attributes his stance to the former Uṣūlī scholars, and thereon, he criticizes Shaykh Anṣārī and his succeeding scholars. All these three ideas are reviewed in this paper. This study also compares Words Employment Theory in Uṣūl al-fiqh with the Theory of Speech Acts in the philosophy of language. Āyatullāh Borūjerdī's advertence to the behavioral aspect of the Words Employment is the subgrade of this comparison.