بررسي اثر دكسترومتورفان و پنتازوسين بر افسردگي ناشي از پروژسترون در موش ماده

Evaluating the effect of pentazocine and dextromethorphan on progesterone induced depression in female mice

زمينه و هدف: پروژسترون يكي از هورمون‌هاي توليدمثلي جنس ماده مي‌باشد. افزايش سطوح پروژسترون طي سيكل قاعدگي يا مصرف پروژسترون صناعي در قرص‌هاي ضدبارداري خوراكي در برخي زنان منجر به افسردگي مي‌شود. گيرنده‌هاي سيگما به‌عنوان اهداف جديدي در دارودرماني افسردگي مورد توجه قرار گرفته‌اند. پروژسترون غير از اثرات هورموني يك نورو استروئيد است و آنتاگونيست گيرنده‌هاي سيگما مي‌باشد؛ لذا در اين تحقيق هدف بررسي اثر مصرف توأم پروژسترون با داروهاي آگونيست سيگما، دكسترومتورفان يا پنتازوسين، بر آزمون افسردگي مي‌باشد. روش بررسي: مطالعه از نوع بنيادي- كاربردي مي‌باشد. آزمايشات بر موش‌هاي سوري ماده 30-25 گرم صورت گرفت. از آزمون شناي اجباري جهت بررسي افسردگي استفاده شد. پروژسترون (10 ميلي گرم بر كيلوگرم)، به همراه دكسترومتورفان (30 ميلي گرم بر كيلوگرم) يا پنتازوسين (2/5 ميلي گرم بر كيلوگرم) روز اول و 0/5 ساعت قبل از آزمايش در روز دوم تجويز شدند. داده ها با استفاده از روش آناليز واريانس يك‌طرفه ANOVA با تست تكميلي Tukey مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: پروژسترون منجر به افزايش زمان بي‌حركتي (بيش از 3 دقيقه) در موش‌ها شد كه معياري از افسردگي حيوان مي‌باشد (0/05>P). بي‌حركتي حيوانات به دنبال مصرف دكسترومتورفان (13±100 ثانيه) (0/001>P) و پنتازوسين (6/9±124 ثانيه) كاهش يافت (0/01>P)، اين تغييرات در راستاي داروي ضدافسردگي شاهد فلووكسامين بودند. نتيجه‌گيري: از آنجايي ‌كه افسردگي ايجاد شده با پروژسترون توسط آگونيست هاي سيگما برطرف شد؛ لذا گيرنده‌هاي سيگما مسئول افسردگي ايجاد شده با دوزهاي بالاي پروژسترون مي‌باشد؛ بنابراين اين آگونيست ها را مي‌توان در دارودرماني پروژسترون با دوز بالا به‌عنوان ضدافسردگي موثر مدنظر داشت.

Background and aims: Progesterone is a female reproductive hormone. Increasing progesterone levels during menstruation or taking synthetic progesterone in oral contraceptives causes some depression in some women. Sigma receptors are considered as new targets in depression medication. Progesterone other than hormonal effects is a neuro-steroid and is an antagonist to sigma receptors. So, the aim of the current study was to investigate the effect of co-concomitant use of progesterone with sigma agonist drugs, dextromethorphan or pentazocine on depression test. Methods: This research is a basic- applied study. Experiments were performed on female mice weighing 25-30 g. The forced swimming test was used to investigate depression. Progesterone 10 mg/kg along with dextromethorphan HBr 30 mg/kg, or pentazocine 2.5 mg/kg were administered on the first day and 30 min before the FST on the second day. Data were analyzed using One-way ANOVA and Tukey tests. Results: Progesterone led to an increase in the immobility time (over 3 minutes) in mice, which is a criterion for animal depression (P<0.05). The immobility of animals was decreased by following consumption of dextromethorphan (100s±13) (P<0.001), and pentazocine (124s±6.9) (P<0.01). These changes were in parallel with antidepression medications by fluvoxamine. Conclusion: Since depression caused by progesterone is resolved by Sigma agonists, Sigma receptors are responsible for depression caused by high doses of progesterone. So, these agonists can be considered as an effective antidepressant in progesterone medications with high dose.