اثربخشي تركيب مداخله رفتاري و دارويي بر كاهش مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم

Effectiveness of combining medication and behavioral intervention for reducing behavioral problems in children with autism spectrum disorder

زمينه و هدف: اوتيسم يك اختلال رشدي- عصبي است كه سه حوزه تعامل اجتماعي، ارتباط و الگوهاي رفتار كليشه‌اي را در بر مي‌گيرد. هدف اين مقاله بررسي مقايسهاي اثربخشي درمان ريسپريدون همراه با درمان پاسخ محور نسبت به ريسپريدون محض بر مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اوتيسم است. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي و به‌صورت مورد- شاهد مي‌باشد. 34 كودك مبتلا به اوتيسم كه بر اساس ملاكهاي تشخيصي DSM-V اوتيسم تشخيص داده شدند. به‌طور تصادفي در دو گروه درمان ريسپريدون (18 نفر) و ريسپريدون همراه با درمان پاسخ محور (16 نفر) جايگزين شدند. مشكلات رفتاري با استفاده از چك ‌ليست رفتار غيرمعمول (ABC) در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (3 ماه بعد از مداخله) ارزيابي گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه نمرات چك ‌ليست رفتار غيرمعمول پس از 3 ماه مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از درمان كاهش‌ يافته است (0/05>P). همچنين به‌ غير از رفتار كليشه اي، ميانگين نمرات ديگر خرده مقياسه اي رفتاري در مرحله پيگيري بين دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت (0/017=P). اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي تي مستقل، كوواريانس و تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر مورد تجزيه‌وتحليل آماري قرار گرفت. نتيجه‌گيري: درمان دارويي مي‌تواند مشكلات رفتاري كودكان مبتلا به اوتيسم را كاهش دهد. همچنين تركيب ريسپريدون و درمان پاسخ محور در مقايسه با درمان ريسپريدون محض بيشتر باعث كاهش گفتار نامناسب در كودكان اوتيستيك شود؛ بنابراين در كنترل و درمان بيماري مذكور برنامه مداخلهاي تركيبي ريسپريدون همراه با درمان پاسخ محور توصيه مي‌گردد.

Background and aims: Autism is a neuro-developmental disorder that impresses on social interaction, verbal and nonverbal communication and stereotyped behavioral patterns. The aim of this study was to examine whether risperidone plus Pivotal response treatment would be superior to risperidone only on behavioral problems. Methods: The research method was quasi-experimental with case-control. Thirty four children diagnosed with ASD according to Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, fifth edition (DSM-V) was randomly divided into two groups: A RIS treatment group (n=18) and a RIS plus PRT (n=16). Behavioral problems were evaluated with the Aberrant Behavior Checklist (ABC). Assessment of ABC was performed in three phases, immediately before, after of the treatments and following (3 months after of the treatments). Results: Results showed ABC scores were decreased in both groups after 3 months compared with the scores prior to treatment (P<0.05). Also, there was no significant difference in following measures of the ABC's subscale between the two groups, in expect of stereotypic behavior subscale (P=0.017). Data were analyzed using independent t-test, Covarience, and Repeated measured t-test. Conclusion: Medication can reduce behavioral problems in children with ASD. Treatment with RIS combined with PRT may result in reducing inappropriate speech in children with autism than RIS training alone. Therefore, the combination of RIS plus PRT is recommended for controlling and treating this disorder.