بررسي تأثير متفورمين بر ميزان پيشرفت سرطان سلول غير كوچك ريه توأم با ديابت مليتوس، مروري بر مطالعات سال هاي 2015 تا 2017

The effect of metformin on the progression of non-small cell lung cancer with diabetes mellitus: A review of studies between 2015 and 2017

زمينه و هدف: سرطان سلول غير كوچك ريه (NSCLC) به عنوان شايع ‌ترين نوع سرطان ريه داراي بيشترين آمار ميزان مرگ ناشي از سرطان مي باشد. ديابت مليتوس از شايع‌ ترين كو موربيديتي هاي اين بيماري بوده و بررسي خاصيت ضد سرطاني متفورمين، به عنوان داروي متداول ضدديابت در بيماران مبتلا به سرطان ريه توأم با ديابت مليتوس جهت ارائه رژيم درماني اثربخش تر ضروري به نظر مي رسد. هدف از اين مطالعه ارائه جديدترين شواهد و مكانيسم هاي عمل متفورمين در رابطه با اثرات ضد سرطاني آن در بيماران مبتلا به سرطان سلول غير كوچك ريه توأم با ديابت بر اساس مطالعات سال هاي 2015 تا 2017 مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه مروري بر آن است با بهره گيري از جديدترين مقالات الكترونيكي موجود در ژورنال ‌هاي معتبر ScienceDirect, Springer, OVID و همچنين پايگاه هاي جستجوي اطلاعات Web of Science, Scopus, اثرات ضد سرطاني متفورمين به ‌ويژه در سرطان سلول غير كوچك ريه را مورد بررسي قرار دهد. يافته‌ها: اخيراً مطالعات گسترده اي درباره ارتباط متفورمين با كاهش ميزان مرگ و مير ناشي از سرطان انجام ‌شده است. حال ‌آنكه برخي از مطالعات ارتباط چنداني قائل نشده اند. متفورمين به عنوان يك مهاركننده mTOR (Mammalian Target of Rapamycin) اثر ضد سرطاني خود را با فعال سازي مسير AMPK Adenosine Monophosphate)-(Activated Protein Kinase اعمال مي كند. متفورمين با القاي فعال سازي سيستم ايمني و درنتيجه كاهش پيام رساني فاكتور رشد از ميتوز سلول هاي سرطاني جلوگيري مي كند. همچنين افزايش IL-2، TNFα و IFNγ، مهار آپوپتوز لنفوسيت هاي TIL (Tumor-Infiltrating Lymphocyte) و مهار GTPase جزو ديگر مكانيسم هاي متفورمين در راستاي بروز اثرات ضد سرطاني مي باشد. سركوب MicroRNA222 ناشي از تجويز متفورمين منجر به افزايش ميزان مولكول هاي p27 و p57 شده و درنتيجه چرخه سلولي در سلول هاي توموري مختل مي شود. نتيجه‌گيري: متفورمين با چندين مكانيسم متنوع ممكن است منجر به كاهش ريسك ابتلا يا افزايش بهبودي سرطان سلول غيركوچك ريه شود. متفورمين ممكن است در بالين به عنوان داروي كمكي به همراه راديوتراپي و شيمي درماني مورد استفاده قرار گيرد.

Background and aims: Non-small cell lung cancer (NSCLC), the most common type of lung cancers, has the highest mortality rate among cancers. Diabetes mellitus is one of the most common comorbidity in NSCLC. It seems necessary to study an effective new therapeutic regimen due to the anticarcinogenicity effects of metformin, as a comman antidiabetic drug, for the treatment of NSCLC in patients with diabetes mellitus simultaneously. The aim of this study was to provide the latest evidences and mechanisms of action of metformin in relation to the anticancer effects in patients with NSCLC and diabetes, based on studies in 2015-2017. Methods: This review study investigated anticancer effects of metformin specially non-small cell lung cancer by utilizing the latest electronic articles in Journals in databases Science Direct, Springer, and OVID as well as information search databases Web of Science, and Scopus. Results: Recently, numerous studies about the relationship between metformin and reduced mortality rate of cancers performed, while some studies did not show any relationship. Metformin, as a mTOR (Mammalian Target of Rapamycin) inhibitor, exerts its anticancer effects by activation of the AMPK pathway. Also, Metformin can prevent cancer cell mitosis by inducing activation of the immune system and decreased signaling of the growth factors. It also increases IL-2, TNFα and IFNγ, inhibition of TIL (Tumor-Infiltrating Lymphocyte) apoptosis and inhibition of GTPase. Suppression of MicroRNA222 due to metformin administration leads to increase p27 and p57 and as a result it impairs cell cycle of tumor cells. Conclusion: Metformin by several different mechanism may lead to a reduction in risk or increasing of NSCLC improvement. In clinical, Metformin could use as an adjuvant with radiotherapy and chemotherapy.