مدل مفهومي جديد از تفكيك اراضي شهري در توسعه‌هاي مسكوني با تأكيد بر فضاي باز (نمونه موردي : شهر زنجان)

(The Expression of new model of urban land subdivision in Iran emphasize on open space (case study: Zanjan

زمين به عنوان كالاي غيرقابل بازتوليد داراي ارزش غيرقابل انكاري است. يكي از اقدامات مهم شهرسازي كه به واقع شهرسازي عملي ناميده مي‌شود، تفكيك اراضي شهري است. آيا با مطالعه تجارب بافت‌هاي مسكوني سنتي در ايران و تجارب جهان در كوي‌هاي مسكوني جديد مي‌توان الگويي بهينه از تفكيك اراضي به خصوص الگوي تفكيكي شطرنجي طراحي ‌كرد؟ روش تحقيق در اين پژوهش تحليلي-تطبيقي است. هدف اصلي اين پژوهش ارايه الگويي بهينه از تفكيك اراضي شهري و مدل مفهومي-عملياتي جديد براساس تحليل الگوهاي تفكيك اراضي در جهان و ايران و مؤلفه‌هاي اصلي تأثيرگذار بر آنها است. نتايج به دست آمده از پژوهش نشان مي‌دهد، الگوهاي تفكيك اراضي شطرنجي كه به صورت مكرر و رايج در توسعه‌هاي جديد مسكوني به كار مي‌روند، خود سبب ايجاد مسايل عمده شده‌اند و مدل جديد ارايه شده مي‌تواند جايگزين اين الگو ‌شود.

Land as a non-reproducible commodity is of an incontestable value. Zoning or urban land division known as practical urbanization is one of the important measures of urbanization to protect land values. The main impetus behind this study is to know whether the checked zoning pattern can be optimized for new residential areas using the experiences from traditional residential textures Iran and the world. This analytical-comparative study attempts to develop an optimal zoning pattern and a new conceptual-operational model by comparing the dominant zoning patterns in Iran with those in the world. The results of the comparative research show that the zoning patterns that are widely used in new residential development suffer from some major problems and the proposed new pattern can be a suitable alternative.