مقايسه تاثير آموزش گروهي و مشاوره گروهي خود مراقبتي بر هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلابه ديابت نوع دو

Comparing the Effect of Group Education versus Group Counseling for Self-Care on Glycated-Hemoglobin in Patients with Diabetes Type II

سابقه و هدف: مهم‌ترين عامل زمينه ساز مرگ و مير بيماران ديابتي عدم انجام خودمراقبتي مي‌باشد و يكي از راه‌هاي ارزيابي خودمراقبتي در بيماران ديابتي، سنجش هموگلوبين گليكوزيله مي‌باشد. روش‌هاي آموزشي مختلفي جهت بهبود خودمراقبتي استفاده شده است، با اين وجود به نقش‌هاي آموزشي و مشاوره‌اي پرستار كم‌تر توجه شده است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير آموزش گروهي و مشاوره گروهي خودمراقبتي بر هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلابه ديابت نوع دو مي‌باشد. مواد و روش‌ها: طي يك كارآزمايي باليني 112 بيمارديابتي نوع دو مراجعه كننده به مركزديابت پارسيان مشهد در سال 1393 به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طورتصادفي به سه گروه مشاوره (37 نفر)، آموزش(37 نفر) و كنترل (38نفر) تقسم شدند. برنامه مشاوره گروهي و آموزش گروهي به مدت پنج جلسه 1/5 ساعته با فاصله سه روز درقالب گروه‌هاي 8 تا 10 نفره، بود. آزمايش HbA1c قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مطالعه، انجام گرديد. داده‌هاي اصلي با استفاده از نرم افزارآماري spss نسخه 11/5، آزمون تي زوجي و آناليز واريانس يك طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: درصد HbA1c بيماران مبتلا به ديابت قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معني‌داري نداشت (0/133=P)، اما در مرحله بعد از مداخله، ميزان HbA1c به طور معني‌داري در گروه مشاوره گروهي (0/9±8/3) و آموزش گروهي (1/1±8/5) نسبت به گروه كنترل (1/4±9/1) كاهش داشت (0/016>P). استنتاج: باتوجه به نتايج اين تحقيق آموزش گروهي و مشاوره گروهي مي‌تواند به ارتقاء مراقبت از خود بيماران مبتلا به ديابت كمك كند. پس مي‌توان تلفيق آن‌ها را به عنوان يك روش آموزشي پيشنهاد كرد.

Background and purpose: The most important underlying cause of death in diabetic patients is the lack of self-care. One way to assess self-care skills in diabetic patients is the measurement of glycated hemoglobin (HbA1c). Different training programs are implemented to improve self-care behavior, however, the role of nurses in such trainings and counseling is neglected. The aim of this study was to compare the effect of group education versus group counseling for self-care on HbA1c in patients with diabetes type II. Materials and methods: In a clinical trial, 112 patients with type II diabetes mellitus attending Mashhad Parsian Diabetes Clinic in 2014 who were selected by convenience sampling. They were randomly allocated into three groups, counseling (n= 37), education (n = 37) and control (n= 38). Group counseling and group education were held for five sessions (1.5 hours each) every three days, in groups consisting of 8 to 10 patients. HbA1c test was performed before and two months after the intervention. Data was analyzed in SPSS V. 11.5 applying Paired sample T Test and ANOVA. Results: The groups did not show any significant differences in HbA1c levels before the intervention (P=0.133). But after the intervention, the HbA1c levels decreased significantly in patients who had group counseling (8.3±0.9) and group education (8.5±1.1) compared to the control group (9.1±1.4) (P=0.016). Conclusion: This study showed that group education and group counseling improved self-care behaviors in patients with diabetes, therefore, they could be highly beneficial when integrated into an educational program.