كليدواژه :
شكار , گونه‌شناسي , باغ آشوري , نقش‌برجسته , بيتانو
چكيده فارسي :
بيان مسئله :
نقش‌برجسته‌هاي آشوري به‌ويژه آشور نو علاوه بر «روايتگري تاريخي»، سنتي ديرپا در «بازنمايي محيط طبيعي» دارند. از سوي ديگر هستي‌شناسي دوقطبي آشوري مبتني بر دوگانه‌هاي «مركز/ پيرامون» و «نظم/ آشوب» در شيوة مواجهه آنان در منظر طبيعي تأثيرگذار بوده و درك زيبايي‌شناسي آنان را نيز شكل داده است. بااين‌حال، نقش اين موارد در شكل‌دهي به انواع باغ به‌مثابة طبيعت سوم، موضوع مهمي در اسناد و نقش‌برجسته‌هاي آشوري است كه كمتر به‌عنوان پژوهشي مستقل موردتوجه بوده و مدلي از آن عرضه نشده است.
هدف :
هدف اين نوشتار شناسايي مؤلفه‌هاي كليدي مؤثر بر شكل‌گيري انواع باغ‌ها نزد آشوريان نو و گونه‌شناسي و مدل‌سازي نگاه آنان نسبت به باغ و كاركردهاي گوناگون آن مبتني بر تحليل متون پژوهشي و نقش‌برجسته‌هاي برجاي‌مانده است.
روش پژوهش :
اين پژوهش از روش كيفي در رويكردي انتقادي و استنتاجي و با خوانشي تأويلي به پديدارشناسي باغ در نقوش آشور نو مي‌پردازد. از «همسوسازي داده‌ها» براي دستيابي به اشباع نظري بهره برده شده است.
نتيجه‌گيري :
نتايج حاصل نشان مي‌دهند كه باغ‌ها نزد آشوريان تجلي «جهان صغير» هستند و طيفي از كاركردهاي تفريحي- نمايشي تا آييني- تشريفاتي و حتي بوم‌شناختي و اقتصادي را در بر مي‌گيرند. گونه‌شناسي پيشنهادشده در اين نوشتار مبني بر مكان-كاركرد (الف) باغ‌ها و پارك‌هاي منظر درون‌شهري و ب) باغ‌ها و پارك‌هاي منظر حاشيه شهري و مدل مفهومي تنظيم‌شده، نشان مي‌دهند كه با دور شدن از مركز شهر و با كاهش ارزش آييني و مذهبي آن‌ها، طراحي هندسي و منظم به سمت نگرش آزادانه (طبيعي) مبتني بر «برنامه‌ريزي منظر» تغيير مي‌يابد. تغيير در پارادايم طراحي باغ مبتني بر دگرگوني در واژة باغ از «كيرو» به «كيريماهو» يعني جانشيني باغ‌هاي نمايشي (تفريح و لذت) بجاي باغ‌هاي كاركردي (گياه‌شناسي) در زمان سارگون دوم (اواخر قرن 8 ق.م) روي مي‌دهد و اين دوران سرآغاز دوران طلايي در باغ‌سازي آشوري است كه از آن به بعد عناصر نمايشي همچون درياچه‌هاي مصنوعي، بيتانو و آكواداكت‌ها به باغ‌ها افزوده شدند و باغ‌هاي معلق و مطبق رونق يافتند.
چكيده لاتين :
Problem: The Assyrian reliefs, especially the Neo-Assyrian, in addition to "historical narratives," have a long tradition in "representing the natural environment." On the other hand, Assyrian dipole ontology based on the "center/periphery" and "order/chaos" dichotomy has been influential in their naturalistic way of life and has shaped their aesthetic understanding. However, the role of these in shaping the garden as a third nature is a major issue in the Assyrian documents and reliefs, which has been considered less as an independent research, and no model has been presented.Goals: The purpose of this paper is to identify the key factors affecting the formation of gardens in the Neo-Assyrians and their typology and modeling their view of the garden and its various functions based on the analysis of research texts and surviving reliefs.
Research method: This research based on a qualitative method in a critical and inferential approach and with an explicit reading of the phenomenology of the garden in the lands of Neo-Assyrians. The "triangulation of data" has been used to achieve theoretical saturation.
Conclusion: The results show that gardens with the Assyrians are manifestations of the "microcosm" and include a spectrum of recreational-dramatic functions, including occasional, even ecological and economic ones. The typology proposed in this paper based on the location-operation of (a) gardens and parks in the urban landscape, and (b) gardens and parks of the urban fringe. The conceptual model, show that by moving away from downtown and decreasing gardens ritual and religious values, geometric and regular design changes to a free (natural) approaches landscape planningThe change in the paradigm of garden design based on the change of the garden from "Kirū" to "Kirimāhu" means the succession of dramatic gardens (fun and pleasure) instead of functional gardens (botanical) at the time of Sargon II (late 8th century BC), and this is The golden age in the Assyrian gardens, the elements of the dramatic art such as artificial lakes, Bitānu, and Aqueducts were added to the gardens and hanging and stepped gardens were flourishing.
