ارزيابي اثر بام هاي سبز بر دما، رطوبت و غلظت دي اكسيد كربن موجود در هواي شهر تهران و نقش آنها در توسعه پايدار شهري

Evaluation of Green Roofs Impact on Air Temperature, Humidity and Carbon Dioxide Concentration in Tehran and Their Role on Urban Sustainable Development

امروزه در شهرسازي نوين، توجه به سرانه فضاي سبز در محيط هاي شهري از مهم ترين ضوابط شهرسازي و مديريت شهري به شمار مي آيند، به طوري كه استفادة كاربردي از بام ها و ديوارها و توسعه عمودي فضاي سبز مي تواند به عنوان امكان بهره برداري بهينه از زمين هاي شهري و راهكاري براي بهبود كيفيت محيط زيست اين مناطق قلمداد شود،- از اين رو، در پژوهش حاضر تلاش گرديد تا اثرات عيني بام هاي سبز بر شرايط آب و هوايي و كاهش آلودگي هوا در محيط شهر تهران مورد ارزيابي قرار گيرد. بدين منظور، دو دستگاه ديتالاگر دما، رطوبت و دي اكسيد كربن مدل HD37AB1347 در منطقه 17 شهرداري تهران يكي بر روي بام ساختمان داراي پوشش سبز (بام سبز) و ديگري بر روي ساختماني با پوشش ايزوگام در سه وضعيت مختلف نصب و پارامترهاي فوق الذكر در بازه زماني سه ماهه و با فواصل 15 دقيقه اي اندازه گيري شد. همچنين دو دستگاه ديتالاگر دما و رطوبت مدل Lufft-Opus10 نيز به طور هم زمان در داخل ساختمان ها به منظور سنجش وضعيت هواي داخلي ساختمان ها نصب گرديد. مقادير به دست آمده نشان مي دهد كه ميزان غلظت دي اكسيد كربن در هواي بالاي بام سبز بسته به وضعيت اندازه گيري بين 20 تا 34 قسمت در ميليون، و دماي هوا بين 1.4 تا 6.1 درجه سلسيوس كمتر از ميزان اين دو پارامتر در بالاي پشت بام مرجع مي باشد. همچنين رطوبت نسبي در تمامي حالات سنجش شده بين 10 تا 17.5 درصد در هواي بالاي بام سبز بيشتر از بام مرجع است. علاوه براين، بر اساس نتايج سنجش وضعيت هواي داخلي، ساختمان داراي بام سبز از تعادل حرارت داخلي بيشتري نسبت به ساختمان داراي بام مرجع برخوردار بود اما هيچ روند مشخص و معناداري در رطوبت فضاي داخلي دو ساختمان ديده نشد.

One of the most significant regulations of urban development and management in modern urbanism is attention to per capita green space. However, horizontal development of green space in Tehran is not economically plausible due to the increasing land price. Hence, the practical use of roofs and walls for vertical development of green space can be considered as a potential alternative for efficient utilization of urban land. Green roof, as a new approach of architecture and urbanism, is arisen from sustainable development concepts that can be used to increase the per capita green space and improve the quality of urban environment. The main objective of this study is to evaluate the genuine effect of green roofs on Tehran’s microclimatic conditions and air quality. Two buildings with different roof covers (green and bitumen roof) were selected in district 17 of Tehran municipality and air temperature, humidity and carbon dioxide concentration data loggers were installed on both of them in three different status (inside the screen box, outside the screen box and near the surface). Also, to assess the indoor air quality, two air temperature and humidity data loggers were installed inside of both studied buildings. The measurements were set to be recorded in 15 minute intervals. According to the results, the obtained measurements illustrated significant differences between green roof and reference roof parameters. Depending on the measurement status, air carbon dioxide concentration of the green roof is 20-34 ppm lower than that of reference roof. Also, the green roof showed 1.4-6.1°C cooler air temperature and 10-17.5% higher air relative humidity than the reference roof. Furthermore, based on the results from monitoring the indoor air quality of studied buildings, the building with green roof has moderate temperature during the day. No special trend was detected for indoor humidity of either building.