ارائه مدلي كمي براي برآورد اندازه بافر پروژه در روش زنجيره بحراني با استفاده از رويكرد فازي

A QUANTITATIVE MODEL TO ESTIMATE PROJECT BUFFER SIZE IN CRITICAL CHAIN METHOD (CCM) BY USING FUZZY APPROACH

وجود عدم قطعيت در محيط پروژه يكي از مهمترين دلايل طولاني شدن مدت زمان پروژه است. گلدرت در روش زنجيره بحراني ، تا حدي توانست اين مشكل را مرتفع سازد ، اما عدم وجود مدلي كمي در تعيين اندازه بافر پروژه يكي از مهمترين كاستي هاي اين روش به شمار مي رفت. از آنجاكه يكي از رسالت‌هاي روش زنجيره بحراني و منطق فازي در مديريت پروژه، مقابله با عدم قطعيت‌هاي موجود در پروژه است لذا هدف از انجام اين مطالعه، مرتفع ساختن اين كاستي، ضمن استفاده از رويكرد فازي مي‌باشد. در اين مقاله براي تعيين اندازه بافر پروژه، مدلي كمي مبتني بر منطق فازي ارائه مي شود. نوآوري اين مقاله در منظور كردن همزمان سه متغير ميزان ريسك پذيري مدير، فشردگي منبع و پيچيدگي شبكه، در مدل پيشنهادي، قرار دارد. نتايج حاصل از بكارگيري اين مدل در يك نمونه عددي، نشان مي‌دهد كه مدل پيشنهادي، در مقايسه با دو مدل شناخته شده C&PM و RSEM ، اندازه بافر پروژه مناسب تري را حاصل خواهد كرد.

uncertainty in project environment is of the most important reasons that causes projects take long time to be closed up. Although the matters somewhat could be resolved by Critical Chain Method (CCM) proposed by Goldratt, there were no quantitative model for estimating project buffer size in the primary method. Since confronting to project uncertainty is of the functions of CCM and fuzzy approach in project scheduling as well, the paper’s main objective is to remove the shortage through fuzzy approach. In this study we present a quantitative method based on fuzzy logic to determine project buffer size. Applying three variables such as Risk preference of project manager, Resource tightness, and Network complexity, in proposed model is the paper main innovation. Results come from the using the model in a numerical examples show that it obtains more suitable project buffer size than both C&PM and RSEM methods.