تاثير مداخله مبتني بر رفتار درماني ديالكتيك بر وسوسه مردان با اختلالات اعتيادي به مواد ( افيوني - مت آمفتامين)

The Impact of Dialectical Behavior Therapy - based Intervention on Craving Men with Addiction Disorders (opioid - methamphetamine)

مقدمه: يكي از مهم ترين آسيب هاي اجتماعي، اختلالات اعتيادي و مرتبط با مواد است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش رفتار درماني ديالكتيك بر وسوسه مصرف كنندگان مواد (افيوني - مت آمفتامين) انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماري پژوهش حاضر شامل مردان با اعتياد به ترياك، هرويين، شيره و شيشه مراجعه كننده به مراكز ترك و درمان اعتياد شهرستان شهرضا بود. براي اجراي مداخله آموزشي، 45 مرد مصرف كننده مواد به شيوه نمونه گيري غيراحتمالي در دسترس انتخاب و به شكل تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه گمارده شدند. 15 نفر در گروه آزمايش مواد افيوني، 15 نفر در گروه آزمايش شيشه و 15 نفر در گروه گواه قرارگرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه عقايد وسوسه انگيز (beck) بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي، از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. پس از يازده جلسه 90 دقيقه اي آموزش گروهي مبتني بر رفتار درماني ديالكتيك، داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش متغير مستقل بر وسوسه مصرف كنندگان مواد (افيوني - مت آمفتامين) موثر بوده است. با اين حال تفاوت معني داري بين دو گروه آزمايش از نظر تاثيرپذيري از مداخله درماني وجود نداشت (p>0.05). تفاوت هر دو گروه آزمايش با گروه گواه معني دار بوده است (p>0.05). نتيجه گيري: مي توان در كنار درمان هاي دارويي، از آموزش رفتار درماني ديالكتيك بر وسوسه مردان با اعتياد به مواد بهره برد.

Introduction: One of the most important social harms is drug addictive disorders. The present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of dialectic behavioral therapy on the temptation of drug (opiate, met-amphetamine) users. Material and methods: The statistical population of the study included men with addiction to opium, Heroin, sheereh [boiled and refined opium residue] and glass referring to the addiction withdrawal and therapy centers in the town of Shahreza. In order to administer intervention training sessions, 45 drug users were selected through non-probable available sampling method and put into experimental and control groups. 15 individuals were put into opiate drug experimental group, 15 into glass experimental method and 15 into the control group. The applied instrument was Beck’s questionnaire of tempting beliefs. The research design was semi-experimental with pretest, posttest and control group type. After conducting 11 sessions (ninety-minutes) of group teaching of dialectic behavioral therapy, the achieved data were analyzed through covariance method. Findings: the results showed that teaching independent variable was effective on drug (opiate, met-amphetamine) users while there was not a significant difference between the two experimental groups in case of the effectiveness of therapeutic intervention (p>0.05). The difference between both experimental groups with the control group was significant (p>0.05). Conclusion: Teaching dialectic behavioral therapy can be employed besides medication in treating temptation of men with drug addiction.